Toen ik zaterdag opstond was mijn hart zwaar. De aanslagen in Parijs bepaalden min of meer mijn nacht. En juist zaterdag moest ik op pad, naar een andere wereldstad. Ik wist het serieus niet. Moest ik wel gaan, is het verstandig, doe ik er goed aan? Wie zegt me dat die gekken niet de volgende keer in Zürich toeslaan?
Ik besloot natuurlijk gewoon te gaan. Ik leef mijn leven liever niet in angst. Face your fears! ‘s Ochtends keek ik veel naar de gebeurtenissen in die favoriete wereldstad van me. Ik maak me zorgen over deze creeps. Wie geeft je het recht om met bomgordels door zo’n drukke stad te lopen. Wie geeft je überhaupt het recht om het leven van een ander te nemen. En dat niet alleen natuurlijk in Parijs. Overal in de wereld, het is toch van de zotte?
Op naar Zürich!
Rond een uur of 12 besluit ik naar Zürich te gaan. Zürich is nog goed 1,5 uur rijden van ons en ik besluit om naar Rorschach te rijden om vanaf daar de trein te nemen. Dan hoef ik ‘s avonds niet dat hele eind terug te rijden en vanuit Zürich rijden er de hele nacht nog treinen richting Rorschach.
[ezcol_1half]
In Rorschach koop ik treinkaartjes en schrik van de prijs. Een enkeltje kost me 35 franken. Dat gaat een duur tripje worden gok ik. Ik wilde in Zurich nog nog kleren voor de meiden kopen, want op een of andere manier heeft Eva geen broeken meer en Liza nog maar eentje. Ik besluit het maar op zijn beloop te laten, zo vaak ga ik ook niet op pad!
Zurich is geen berg met klingelinde koeien
In Zurich word ik overvallen door de drukte. Mijn hemel, dit plattelandsmeisje is niks meer gewend! Ik liep door de Bahnhofstrasse en het enige dat ik zag waren mensen, honderden mensen. Het krioelde van mensen. Als mieren op een hoop. Een herrie dat al die mensen produceerden. Geef mij maar een berg waar ik mezelf kan horen. Want dat was het grootste probleem, ik kon mezelf niet eens meer horen! Dus ik besloot om eerst maar eens een kop koffie te nemen. Even bijkomen. Zurich is duidelijk geen berg met klingelinde koeien en ik ben de stad ontgroeid. Na de cappuccino, met lekker chocoladesaus, ben ik weer geaard. En kan het shoppen beginnen!
[ezcol_1half]
Bij de H&M koop ik uiteindelijk toffe spijkerbroeken voor de meisjes en nog een Sintcadeau voor Eva, nieuwe gymschoenen van Frozen. Daarna wandel ik de stad door en geniet van de mooie plaatjes, de fantastische etalages en alle mensen. Want ja, dat kon ik gelukkig wel! Ik beland uiteindelijk in een enorme speelgoedwinkel en ben daar wel een uurtje zoet. Ik kan het je aanraden hoor, alleen in een speelgoedwinkel. Geen jengelende kinderen om me heen die zeggen, dat wil ik, dat wil ik. Inmiddels hoorde ik mijn eigen stemmetje in mijn hoofd weer en die zei: dat vind ik leuk en dat vind ik leuk!
De date met de onbekende bekenden!
En toen was het rond vijf uur en was ik wel klaar met het slenteren door de stad. Tijd om wat te drinken en tijd voor de andere Nederlandse moeders. Na wat heen en weer geapp, besluit ik gelijk naar de Heineken News Bar te lopen. Daar ben ik de eerste. Ojee…
Natuurlijk vind ik het best spannend. Ik zie het al helemaal voor me dat ze dan ergens anders gaan zitten en ik dan alleen zit ofzo. Dat was gelukkig niet zo en de eerste kwam al snel binnen. Daarna volgde de rest en direct van de start was het gezellig. Uiteindelijk hadden we met 9 moeders vanuit heel Zwitserland een hele gezellige avond. Eerst dronken we wat in de bar en daarna verhuisden we naar boven, naar het restaurant.
Een heerlijk diner met nog veel meer geklets volgde. Wat een herkenning! Ik was zo blij dat we eigenlijk allemaal hetzelfde doen en laten. Bijna allemaal nog zo heel Hollands Duits praten, soms echt niet alles nog begrijpen. Het stipte van de Zwitsers nog niet in ons hebben. Ook al kende ik deze moeders alleen van Facebook, we hadden zo’n klik. Volgens mij is het geen seconde stil geweest en dat is een goed teken.
[ezcol_1half]
Na het eten vertrekken we naar een wijnbar en drinken we nog wat. Om 12 uur stappen we op en lopen we naar de trein. Ik reis tot Rorschach met een andere moeder en we waren nog lang niet uitgepraat. Heerlijk! Wat een avond. Om half drie ben ik uiteindelijk thuis en tref het huis ontploft aan. Een goed teken. Liza ligt naast Floris te knorren en ik doe hetzelfde.
Mijn wereldreis zit er weer op en het ging goed. Op naar een volgende keer!
[ezcol_1half]
Oh ja..schrikken van de prijs van de treinkaartjes, herkenbaar…
Ik schrol in NL trouwens ook wel van de prijs, 20 Euro voor een enkeltje Schiphol-Roosendaal en de treinen waren doorgaans vies.
Maar in Zwitserland betaalt bijna niemand de volle prijs. Mocht je regelmatig reizen, koop dan een Halbtax-Abo,
http://www.sbb.ch/abos-billette/abonnemente/halbtax.html Je betaalt dan per reis nog maar de helft. Een Halbtax-Abo is ook geldig bij de meeste bergbaantjes en ook voor de schepen op de Bodensee/Zürichsee enz. Voor de kinderen is er de Juniorkarte. Zeker handig als Eva 6 wordt, dan mag ze voor 30 Franken per jaar gewoon gratis met je meerijden (tot 16 jaar!).
Leuk, even een blik op Zurich. Mijn hart ging open, vanuit het station gelijk de Bahnhofstrasse in. Leuk de smalle straatjes in het centrum. Na vijf jaar Zurich kwam de heimwee. De heisse Marroni proef ik bijna.
Kom maar snel langs dan doen we een dagje Zurich!