Gister was het bij ons in het ‘Rijndal’ een dag vol bewolking. Al een tijdje wilden we richting een andere bergketen. Eens een keer een andere berg op. Op het nieuws zeiden ze dat boven de nevel het supermooi weer was en daarom reden we in een half uurtje richting Unterwasser. Daar gingen we met een Standseilbahn, een klein treintje dat heel steil omhoog kan rijden – niet te verwarren met een tandradtreintje- omhoog.
Iltios (1350 m)
Wij verkenden Iltios. Een plek waar je vanaf het ‘dal’ naar toe kunt lopen, fietsen en met een treintje kunt rijden. Een plek dat voor veel mensen het startgebied is om nog verder de berg op, naar boven te lopen. Richting Chässerrug. De Chässerrug ligt op 2262 meter hoogte en dat is nog best een aardig stuk. Gelukkig hoef je dat niet te lopen als je dat niet wilt. Een gondel (luftseilbahn) brengt je omhoog. Helemaal bovenop de berg staat dan een restaurant. Daar zijn we niet geweest, want Zwitserland is een prijzig land en om nog eens 50 Zwitserse Franken extra (het ritje met het treintje kostte ook iets van 28 Frank pp) uit te geven dat was voor vandaag een beetje teveel. Op Iltios was overigens genoeg te doen en te zien. Er is een heel groot terras en rondom een grote speelplek met glijbanen, schommels, een klimmuur, een heksenhuis en een springkussen en wandelpaden rondom. In de winter is dit dé plek voor wintersporters, maar dat gaan we vast in de winter beleven! De sneeuwkanonnen stonden al klaar! 
Jassen uit en biertjes drinken
Wij liepen een klein stukje de berg op. Niet zonder moeite trouwens: Liza liep al snel voorop, maar Eva was aan het draken. Ze gilde het uit dat ze absoluut niet ging lopen en ga zo maar door. Kan je het je voorstellen? Zo tussen de bergen in een kind met een flink volume dat dan ook nog eens enorm gaat schreeuwen en huilen en zich gedraagt als een baby die zich niet kan uiten. Ik kan je zeggen dat het behoorlijk irriteert. Op het moment dat wij uiteindelijk besloten om dan maar terug naar huis te gaan en ook daad bij het woord voegden, stopte ze. Joh. “Ik wilde gewoon mijn zin doordrijven” zei ze achteraf. De dramaqueen! Toen we dit drama eenmaal achter de rug hadden zijn we gaan klimmen en rende Liza daarna weer de berg af en mocht ik opnieuw klimmen. Eenmaal op plaats van bestemming, een klein bergje met een bankje, was iedereen weer gezellig. Daar aten we ons fruit op en renden de dames door het groen. Echt zo’n Heidi gevoel!
Natuurlijk maakte ik foto’s van onze dag en de leukste deel ik weer met jullie.
De laatste foto is overigens mijn absolute favoriet. Wat is jouw favoriet?
Wat een mooi land is het toch ook!
Prachtig! Ik vind die foto derde van onderen heel mooi! Dat uitzicht!