De vijf succespunten van onze emigratie

Deze week kwam mijn interview met Nicole online op Expatmam.com. Ik vond het onwijs leuk om eens echt goed na te denken over hoe ik de emigratie heb ervaren. Vandaag is het twee maanden geleden dat Floris vertrok met al onze huisraad en ik hem een paar dagen later volgde. Na twee maanden kan ik zeggen dat ik mijn draai hier echt heb gevonden en we vooralsnog een hele goede keuze hebben gemaakt.

Droom jij ervan om een te gaan leven in een ander land? Ga jij straks emigreren voor een korte of een langere tijd? Ik zal je niet vertellen hoe het moet, maar ik laat graag zien wat volgens mij onze 5 succespunten zijn geweest.

1. We zaten met het hele gezin op 1 lijn

Of je nou met zijn tweeën bent of dat je kinderen hebt. Als je allemaal andere ideeën over emigreren hebt, dan werkt het niet. Floris en ik zaten ook al in Nederland op 1 lijn qua huis en wonen betreft. Het emigreren-verhaal kwam nadat we op vakantie waren geweest in Zweden. Een andere omgeving, andere uitzichten en de verrijking van een ander land leek ons fantastisch. Wel heb ik gelijk gezegd; ik blijf in Europa. Autralië, Japan, Amerika of weet ik waar het onwijs mooi is, dat is gewoon te ver weg. Ik wil, als het moet of als ik dat wil, snel (en zonder failliet te gaan) bij mijn familie kunnen zijn. Daarmee was bij ons de kous af. We zouden wel zien waar het schip ooit zou stranden in Europa. Daarbij proberen we de kinderen zover het kan, flexibel en open-minded op te voeden. De verandering van huis en haard hebben ze daardoor heel goed doorstaan.

2. We verdeelden de taken en hakten alles in hapklare brokken

Als je zo snel als ons emigreert, dan kan je niet samen alles weten. Maar eer je dat weet… Ik kan je zeggen; wij zijn echt een week lang gek geworden van ons volle hoofd. We hebben daarom de taken verdeeld. Floris hield zich bezig met het nieuwe land, zijn contract, de kosten voor het levensonderhoud, de benodigde papieren etc. Ik hield me bezig met wat er thuis moest gebeuren. Dozen inpakken, abonnementen opzeggen, regelen van verhuisregelingen bij diverse instanties. Maar omdat dat ook nog best veel is en je samen ook wel wat wilt of zelfs moet regelen, hebben we een lijst gemaakt met wat er als eerste moest gebeuren. Daarna was het volgende punt in ons hoofd aan de beurt. We hebben als eerste de lease-auto de deur uit gedaan, mijn auto verkocht en een andere auto gekocht. Zo hadden we in ieder geval een fatsoenlijke auto in Nederland en in Zwitserland. Daarna was het nieuwe huis aan de beurt. We regelden oppas, boekten een vlucht en zochten naar huizen. Toen waren de internationale papieren aan de beurt en als laatste… ons huis. Inpakken en verhuizen maar!

3. We spreken de taal

Als je de taal niet machtig bent, dan lijkt je leven in het buitenland wel een aflevering van ‘Ik vertrek’. Je bent dan zo onthand. Met alleen maar ja-knikken en lief lachen, kom je een eind maar niet waar je wezen moet. Wij zitten in het Duits-talige deel van Zwitserland. Hier wordt geen Italiaans of Frans gesproken (en dat is maar goed ook). Het Zwitser-Duits spreek ik niet en versta ik amper (het wordt wel snel beter). En mijn Hoog-Duits is verre van perfect, maar goed genoeg om me verstaanbaar te maken, eten te kopen, een praatje te maken en te begrijpen wat de verzekeringsman of de bankmevrouw zegt. En oh, wat ben ik blij dat 95% van de Zwitsers Hoog-Duits praat.

4. Wonen tussen de mensen, hierdoor geen sociaal zwart gat

We hebben wat fantastische huizen boven op de berg bekeken, maar wil je van iedereen verlaten zitten? Ik niet. Ik moet mensen om me heen hebben en mensen kunnen zien. Vergeet niet dat Floris de hele dag werkt en ik zonder auto en met kinderen thuis zit. De huizen bovenop de berg heb ik direct daar afgewezen. Hoe mooi of perfect ze ook waren of leken. Nu we eenmaal hier in dit huis zitten en al redelijk een sociaal leven hebben, merk ik dat ik zonder mensen om me heen, het echt niet tof had gevonden.

5. We zijn realistisch, ook over geld

Bij ons ging het snel. Tussen het eerste telefoontje en de daadwerkelijke verhuizing zat 3 maanden. In die drie maanden kan je niet sparen. Dat konden we sowieso al niet, maar verhuizen naar en ander land is een kostbare aangelegenheid. Je betaalt 2 tot 3 maanden huur vooraf, je moet je verhuizing betalen (deze werd wel deels bekostigd door het nieuwe werk), alle internationale papieren (geboorteaktes etc) regelen -kost ook geld-, we kochten een andere auto, dubbele lasten want ons eigen huis moet ook verkocht worden. Eenmaal verhuisd betaal je je ook nog scheel aan van alles en aangezien je de eerste maand nog niet het salaris hebt wat je gaat verdienen (want ja, dat is wel meer) kan je niet gelijk alles doen. Wij hebben er een jaar voor uitgetrokken om weer lekker te kunnen leven. Nu pas op de plaats maken voor het goede doel! Hoewel, pas op de plaats? Genieten van de uitzichten, het leven, elkaar, het eten… Wij redden ons wel!

Meer weten? Neem dan eens een kijkje op Expatmam.com, maar natuurlijk mag je altijd contact met mij opnemen!