Onder het mom van ‘we beginnen het nieuwe jaar opgeruimd’, begon ik aan de gloednieuwe Netflix-serie van Marie Kondo. Het is helaas niet zo’n easy-to-watch serie zoals ik gewend ben, want er wordt heel veel Japans gesproken. Marie Kondo is natuurlijk de beroemde opruimspecialist uit Japan en spreekt (helaas) alleen Japans. De afleveringen zijn echter in Amerika opgenomen, zodat er wel heel veel engels gesproken wordt en je dus ondertussen wel wat anders kan doen. Maar wanneer het om opruimen gaat, dan moet je wel even opletten want anders begrijp je het niet.
Tidying Up with Marie Kondo
De eerste aflevering is op mijn lijf geschreven. Een leuk stel dat de chaos in de kamers niet meer kan aanzien, maar ook alle kleren die overal opgeruimd zijn. En ondertussen merk je dat de ergernissen verder gaan dan de wasmanden die uitgeruimd moeten worden (waar ze zelfs iemand voor hebben), maar dus ook gaan over de losse troep. De losse troep herken ik zo. Na het eerste kwartier, was ik blij om te zien dat niet alleen ons huis af en toe een chaos is. Wat een herkenbaarheid! En die herkenbaarheid blijft, aflevering na aflevering… Al vind ik het soms ook wel heel fijn om te zien dat soms echt héél erg is bij anderen.
De eerste les van Marie Kondo in de eerste aflevering is om de kasten te legen: Leg al je kleren op een hoop en bekijk ieder item één voor één en beslis dan of je er happy van wordt of niet. Waar je niet blij van wordt, kan weg. Niet nadat je het kledingstuk bedankt hebt natuurlijk 🙂 Oke, dat gaat me misschien dan wat ver.
Inspirerend en herkenbaar!
Tidying up with Marie Kondo is een serie met inspirerende make-overs op Netflix. Niet alleen de kledingkasten, maar ook de keuken, speelkamer, garage en zolders worden onder handen genomen. En als je kijkt en in het leven en in de troep van iemand anders koekeloert, word je zelf ook wel een beetje geïnspireerd om eens die kasten onder handen te nemen. En niet alleen de kasten, maar ook al die laatjes die gewoon maar volgepropt worden, badkamerkastjes die je te weinig uitruimt. Het kijken levert zelf, ook nog hele goede opruimtips op. Dikke bonus dus.
Marie Kondo was me niet geheel onbekend
Natuurlijk had ik hiervoor allang van Marie Kondo gehoord, maar nooit de behoefte gehad om een boek te lezen. Het leek me een harde methode om iets op te ruimen. Voor mij is het een kwestie van doen, je moet toch gewoon opruimen en een keer je zooi uitzoeken. Maar nu ik de afleveringen zo kijk, vind ik het heel motiverend en nog iets: Marie Kondo is zo’n lieve vrouw. Ze heeft echt geen mening over de troep die ze ziet. Je vreet haar gewoon op, het is af en toe net zo’n klein schoolmeisje. Een gezicht bij een naam zien is misschien nog wel belangrijker. Ik keek zelfs al naar haar boek Opgeruimd! Hoe ik dacht dat zij was en de methode was, bleek namelijk een helemaal niet zo te zijn.
Comments