Tijd voor een feestje!

Lief klein moppie van me

Je was mijn grote verrassing! Mijn tweede dochter! En wat kwam je vorig jaar snel op de wereld. We zeiden gekscherend nog: voor de koffie thuis! Die koffie dronken we nog in het ziekenhuis, maar je was er al wel. Het deed wel even verrekte pijn en het ging op het laatst toch sneller dan gedacht. Ik zat volgens mij gewoon op de wc toen ik toch echt dacht dat ik niet moest poepen maar een kind moest baren. Uiteindelijk bleek je een sterrenkijkertje te zijn en kwam je je er als eerste met je handje uit. Je kwam je netjes voorstellen, zei de verloskundige. Ach vast, je was er. De naam was nog even zoeken, maar Liza vonden we al snel passen bij jou.

En dat was zo. Net zoals het paterkapseltje, je ooievaarsbeet op je oog, je kleine linkeroog, de hemangioom op je wangetje en de aardbeienvlek op je been. En na een week of wat flapten ook nog je oortjes uit. Ook dat past bij je. Hahaha. Je haar groeit inmiddels snel, je oortjes zijn gewoon koddig, de ooievaarsbeet valt amper op (zit hij er nog wel?), die hemangioom wordt steeds kleiner (je hoofd wordt steeds groter) en aan je kleinere oogje kan ik goed zien wanneer je slaperig wordt. Je bent prachtig!

En nu ben je vandaag één jaar geworden. Jij mijn kleine moppie. Mijn lieve kleine muis. Mijn poppendijn. Zijn kleine boef. Onze kleine zus.

Je loopt kleine stapjes los. Je kletst onverstaanbaar honderduit, maar maakt met klanken toch duidelijk wat je wilt hebben. Je bent een dramaqueen en een lachebekje tegelijk. Je hebt sinds vorige week een tandje en loopt al twee weken parmantig op je nieuwe schoenen. Je puzzelt er graag op los en bent tevreden met een bakje en wat steentjes of blokjes. Maar bovenal ben je tevreden als je bij je moeder bent. Het liefste de hele dag! En weet je wat? Jij mag dat! 🙂

Liefie, op naar weer zo’n mooi jaar! Maar eerst: TAART!