Twee jaar avontuur in Zwitserland

Het eerste jaar Zwitserland was voor ons alles nieuw. Zo moest ik actief op zoek naar nieuwe contacten. In een land waar je de taal niet van kent en eigenlijk niks begrijpt van wat de mensen tegen je zeggen en wat ze bedoelen. In dat eerste jaar leerden we de cultuur kennen, leerden we het land kennen en leerden we ook onszelf kennen. Wat ben je op jezelf aangewezen als je niemand om je heen hebt.

Het tweede jaar was wat dat betreft een stuk minder heftig. De winter overleefde ik zonder depressieve gedachtes. Ik leerde nog meer mensen kennen en zocht ook een soort van ‘mijn eigen mensen uit’. Ik werd ook weer een beetje mezelf en al kan ik mezelf nog niet als beste uitdrukken in de taal, met mijn eigen mengelmoesje kom ik er wel. 😉

De kinderen doen het goed. Waar Eva vorig jaar zich echt staande moest houden in het geweld van de nieuwe taal en de andere cultuur, is ze nu geintegreerd. Ze zoekt het zelf uit. Ze gaat niet mee in de kliek en is gewoon een heerlijk meisje. Liza is van een heel erg eenkennig meisje getransformeerd naar een open ding dat het niet erg vindt om ergens zonder mij te zijn, heel graag meespeelt met de grote kindjes en tweetalig begint te worden. Om die ontwikkeling mee te maken is echt bijzonder

Ik geniet. Ik geniet van mijn meisjes. Ik geniet van ons leven hier. Ik geniet van het contact met het thuisfront. Op naar het derde jaar Zwitserland! Wat mij betreft mag het zo blijven, al hoop ik dat ik in het derde jaar Zwitserland persoonlijk ook wat succespuntjes kan bijschrijven. Ik ben hard aan het solliciteren op diverse functies en heb er alle vertrouwen in dat ergens de juiste functie voorbij komt!

Dit wordt natuurlijk vervolgd. Volgend jaar!