Van de Efteling naar het ziekenhuis - Weekoverzicht 8 februari 2014

Het leven van een zwangere valt niet altijd mee. Deze week was weer zo’n week. Er zaten een heleboel ups in en een aantal downs. Vorige week zaterdag was Eva al heel vroeg wakker en om half 9 stond ik dan ook al met haar in de supermarkt. Thuis was de afwas gedaan en zat er al een was in de droger. Helaas was er nog wel meer te doen in ons huis, dat eigenlijk standaard op standje ontplof staat. Eenmaal thuis was ik er wel klaar mee en aangezien ik nog 3 dates die dag had en onwijs pijn in m’n heupen, schoot ik lekker mijn bed in. Date 1 met Isabelle moest ik wel afbellen. Niet leuk, wel verstandig. Date 2 was met de buuf, ze kwam met een heerlijke schaal lasagne bij ons eten. Daarvoor hadden Floris en ik ons huis weer rustig op orde gemaakt, zodat we met een goed gevoel in een schoon en opgeruimd huis van die fantastische lasagne konden genieten. Date 3 was de verjaardag van Rianne, dat was gezellig! En zo had ik een hele diverse zaterdag, helaas wel zonder foto’s…. stom eigenlijk. Ik vond nog wel wat foto’s die Eva maakte zaterdag. Dus die krijgen jullie dan maar te zien. IK zeg; een fotograaf in de dop!

Zondag was het schitterend weer en gingen we naar de kinderboerderij. Het was best druk daar, maar Eva genoot van de dieren en het spelen en wij van het weer en van haar. Eenmaal thuis viel ze zomaar ineens bij mij op schoot in slaap. Bij mij! Dat lukt haar normaal niet hoor. Ze slaapt altijd wel zo bij Floris op schoot, maar bij mij is een unicum. Zondagmiddag besteedde ik verder aan het schrijven van veel blogs voor op Love that! Ik ben er inmiddels achter dat iedere avond bloggen toch wel tijdrovend is. Vier blogs klaarzetten voor de komende week lukte wel en het gaf me de rest van de week veel rust. Rust om hele leuke andere dingen te doen!

Maandag was het namelijk weer mooi weer. Thomas, mijn broertje, en ik besloten daarom om eens naar de Efteling te gaan. De baby was inmiddels gedraaid, waardoor de last van mijn heupen weer weg was en ik het aandurfde om een paar uur de Efteling onveilig te maken. Eva wilde gelukkig nog wel in de buggy en samen met Thomas kon ze ook nog in wat leuke attracties. Zelf ben ik met haar in ‘de Walvis’ gegaan; ik dacht dat de baby er van boven uit zou komen! Bij het station besloten we een kleine fotosessie te houden. Klein, maar wel een met een schitterend resultaat! Wil jij ook leuke foto´s van je zwangerschap, baby, familie of een andere gelegenheid, dan kan ik je Thomas van harte aanbevelen 🙂

Dinsdagochtend zat Eva op de peuterspeelzaal en kon ik heerlijk wat werk voor DatWillik wegwerken. Dat dacht ik, helaas deed WordPress niet wat ik wilde. Altijd een beetje jammer van zo’n ‘vrije’ ochtend. Die middag sprak ik met Kim af in de speeltuin. Wij zaten lekker in het zonnetje en Eva en Lars renden van hot naar her. Totdat ik om 3 uur gebeld werd door de verloskundige. Mijn afspraak van half 5 was gewijzigd, of ik naar het ziekenhuis kon komen om 14:45 voor de liggingsecho. Snel Eva ingepakt en naar huis gefietst, de auto gepakt en de TomTom ingesteld naar Spijkenisse. Daar aangekomen snel een ponskaartje gehaald en toen kon ik vrijwel direct naar binnen voor de echo. Gelukkig bleek de uk gedraaid en lag hij/zij netjes met zijn hoofdje naar beneden in plaats van met zijn billetjes. Daarna toch maar door naar de verloskundige gereden voor de controles. Daar bleek mijn bloeddruk aan de hoge kant. We besloten om de volgende dag nog een keer te meten. Ik voelde me (en was ook) erg gehaast, dat kan een reden zijn geweest.

Woensdag wilde ik wel dolgraag eerst zwemmen. Nu ik 33 weken ben, wordt iedere zwemles steeds een beetje zwaarder. Misschien dat we volgende week nog wel een keertje gaan, maar deze hadden we in ieder geval in the pocket! Om 12 uur reed ik naar de verloskundige en reed Eva mee met Marina. Nu had ik een iets lagere bloeddruk, maar waren wat waardes in de urine wel weer wat hoger. Daarom stuurde de verloskundige me door naar het ziekenhuis om alles te laten controleren. Ik kon echter pas om 15:15 terecht. Gelukkig mocht ik bij Marina een hapje mee-eten, konden we samen de kids naar buiten gooien. Ze vermaakten zich prima in de zandbak. Toen de meiden onder douche stapten (de zandbak was wel erg smerig), reed ik naar het ziekenhuis. Tijdens de zwangerschap van Eva moest ik vaak 3 keer in de week naar het Ikazia om mijn bloeddruk te laten controleren. Het duurde dan altijd eeuwen en ik moest vaak van de ene afdeling naar de andere. Dat was nu helemaal anders. Er was zelfs een speciale afdeling ‘Daycare’. Hier werd ik aan de CTG gehangen, kwam een verpleegster mijn bloed aftappen en daarna gelijk mijn bloeddruk opnemen. De arts-assistent stelde me daarna gelijk vragen. Na de CTG kreeg ik nog een echo om het vruchtwater te meten en met de opmerking van de arts “We hebben bijna alle bloeduitslagen binnen en we zien niets verontrustends. Ga lekker naar huis en ik bel je op als we alle uitslagen binnen hebben.” stond ik weer buiten. Wauw, wat een fijne ervaring! Ik was alsnog 2 uur verder, maar met veel minder gedoe. Eva wilde graag bij Marina en Sylke blijven eten, dus dat was ook fijn. Konden Floris en ik deze dag rustig afsluiten met spareribs van de Spareribs-express. Lekker!

Donderdag kreeg ik enorm veel zin om te shoppen. Op naar Rotterdam dan maar. Met de metro, want dat doen we eigenlijk veel te weinig en Eva vindt dat eigenlijk erg leuk. De rest van de mensen moest enorm lachen van haar enthousiasme. Het leek wel of ze in de achtbaan zat. Bij de Bijenkorf kocht ik een Filofax. Schrikbarend duur, maar ontzettend leuk voor de heb. Aangezien ik toch geen kleren voor mezelf kan kopen nu, vond ik dat ik dit wel verdiend had. Bij de Prenatal ging ik voor een beeldbabyfoon, maar ze zeiden tegen mij dat ik beter nog even kon wachten op een nieuwe babyfoon van Alecto die binnenkort uitkomt. Prima! Daarna gingen we naar de H&M en shopte ik in de uitverkoop wat kleding voor Eva. Bij de Hema aten we een broodje en daarna gingen we weer naar huis. Gesloopt! Eva zat dan wel in de buggy, maar dat is nog best vermoeiend als je die op de roltrappen moet sjouwen. Had ik me daar even vergist. Om half drie waren we thuis en daarna hebben we ook niet veel meer gedaan.

Eva viel zelfs om 6 uur nog in slaap op de bank…

Gisteren, vrijdag, vergeet ik liever. Volgens mij was deze week een beetje druk en dus protesteerde mijn buik, lijf en hormonen enorm! Eva had ook haar dag niet en na een ochtendje peuterspeelzaal lagen we dan ook weer lekker saampjes te slapen. De hormonen en last bleven echter. Dus ik zeg; op naar weer zo’n fijne week en dan beloof ik dat ik niet meer doordraaf omdat ik alles zo gezellig vind en Eva niet alles wil ontzeggen omdat ík nou eenmaal zwanger ben. Een mooie balans zoeken is een goede uitdaging voor komende week :))

Love that! heeft ook deze week weer een hele hoop nieuwe bezoekers erbij gekregen. De lijn in analytics blijft maar stijgen! Onze Facebookpagina staat op ruim 150 likes (daar kan nog meer bij hoor) en mijn blog over ‘onverklaarbare huilbuien en spontane ontploffingen‘ stond via Blogsociety op de pagina Vrouw van de Telegraaf. Een mooie week dus!