Eva doneerde voor de derde keer aan Stichting Haarwensen

Eva heeft prachtige haren die gelukkig heel snel groeien. Maar Eva wordt inmiddels ook groter en met bijna 10, heeft ze duidelijk een eigen wil. Niet alleen over zaken zoals tiktok, school en die eeuwige stomme moeder. Ze weet ook dondersgoed wat voor kleren ze fijn vindt, hoe een shirt in een broek gestopt moet worden en hoe ze haar haar wil. Maar een kort en scheef kapsel, ging mij een half jaar geleden te ver. Ik kwam met een geniale idee dat ze zelf mocht weten wat ze met haar haar wilde doen, als ze het nog 1 keer doneerde aan Stichting Haarwensen.

Lange lokken doneren

In de kleuterklas en bij de overgang naar de tweede klas, heeft ze al eens haar lange lokken gedoneerd. Een derde keer kon zeker nog wel. Eva was het daarmee eens. Afgelopen jaren heeft ze van dichtbij meegemaakt hoe een vriendje van haar leukemie kreeg, heeft moeten strijden voor zijn leven en zijn haren verloor (en gelukkig nu weer gezond is). Ze is zich er goed van bewust, dat je met die mooie haren andere kinderen in die situatie een beetje kan helpen. Voor een pruik hebben ze gemiddeld 3 vlechten nodig, dus Eva voelt zich goed dat ze een hele pruik heeft kunnen doneren.

Loslaten mama

Afgelopen week was het dan zover en mocht ze eindelijk in de kapperstoel plaatsnemen. Het was nog even spannend of het haar van Eva wel 30 cm was, maar door het goed kort te knippen, hebben we de 30cm gehaald. Dat kort knippen was wel een dingetje. Toen eenmaal de schaar erin ging, nadat kapper wel heel vaak gevraagd heeft;  “weet je het heel zeker? Nee, zo kort kan toch niet. Mag het van je moeder?” en met publiek eromheen die Eva allemaal wel erg dapper vonden, – ging het toch steeds korter en ik liet het los. Eva kreeg haar zo gewenste korte haar aan de ene zijkant en lang aan de andere kant.

Reacties

Eva verheugd zich op de reacties van haar klasgenoten. Dat is ook de reden dat ik het nog niet eerder mocht delen – anders was de verrassing eraf! Ik heb de eerste negatieve reactie van mijn buurvrouw trouwens al gekregen. Ze vond het maar zonde en dat het voor een meisje niet kon. Ik hoef denk ik niet te zeggen dat dit een oude zuurpruim is en weinig inlevingsvermogen heeft. Het hele ‘spenden’ (doneren) snapt ze ook niet. Het is niet mijn probleem, ik vond het alleen wel stom dat ze het zei waar Eva bij was.

Eigen identiteit

Ik was misschien wat ouder toen mijn haar van kort naar lang, naar kort, naar korter en naar stekels ging. Maar het was wel degelijk iets van mij. Iets dat ik wilde. Iets dat ik mooi vond. Mijn haar was en is nog steeds een deel van mijn identiteit. Onlangs zag ik op instagram een trotse moeder waarbij haar 10jarige dochter van heel lang, naar korter en nu echt kort is gegaan. Ik bewonderde haar als moeder en zij benadrukte nog maar eens dat kinderen in deze leeftijd zoeken naar hun eigen identiteit. Haar reactie zette mij aan het denken en ik denk dat ik in 5 minuten overstag was. Weg met de lange lokken. Eva mag zelf beslissen over haar haar. Ik heb nog veel te leren over meisjes in deze leeftijd en ben er al lang achter dat het niet zo makkelijk is als ik dacht. Eva is en blijft een meisje met een pittig karakter. Gelukkig heb ik oudere zussen met ervaring, vriendinnen met kinderen in alle leeftijden en zijn er moeders op social media die mij voor zijn gegaan en waar ik me dan aan op kan trekken.