Hier spreekt een vreselijke trotse moeder, want mijn kleine meisje met die ontzettend mooie haren besloot vanochtend om haar haren te doneren aan Stichting Haarwensen voor; “De kindjes die geen haren meer hebben.” aldus Eva.
Natuurlijk komt dit niet uit het niets, de afgelopen week zag ik Stichting Haarwensen ergens online en dacht dat met Eva’s lange haren dit wel een mooi doel zou zijn. Voorzichtig vertelde ik haar over dat er kindjes zijn die geen haren meer hebben en dat ze dan van andere kindjes die heel veel haar hebben, het haar krijgen. Ze begreep er werkelijk waar geen hout van. “Daarvoor kan je toch ook gewoon touw nemen?”
Eva had ook wel heel veel haar en we moesten het ook iedere dag goed door kammen en iedere dag was ik zou 5 tot 10 minuten bezig met vlechten. Het was de hoogste tijd dat er een stuk afging en dat wist zij ook. Vanochtend toen de borstel brak tijdens het kammen, zei ze dan ook dat ze wel haar haren wilde knippen en wilde doneren. Hoe gaaf! Toen was ik al trots. We rekenden gauw uit hoeveel 30 centimeter was en dan zou haar haar bij haar schouders komen. Ze vond het prima.
Ik maakte gelijk een afspraak bij de kapper en vanmiddag was het dan zover. Ze had geen spoortje spanning in d’r lijf (in tegenstelling tot haar moeder) en waar ze altijd zo graag Rapunzelhaar wilde hebben, zei ze nu tegen de kapster dat ze het wel recht moest knippen.
Wat ben ik toch apetrots op dat moppie!
Stichting Haarwensen
Haar mooie vlecht sturen we op naar Stichting Haarwensen. Natuurlijk heb je dit ook in Zwitserland, maar volgens de kapper niet zo centraal geregeld. Ik voel me bij Stichting Haarwensen gewoon goed en dat vind ik ook wel heel belangrijk.
Natuurlijk nog een foto van voor en na!
Wat een kanjer!
Wat goed! Wij gaan binnenkort ook naar de kapper. Eens kijken of wij de 30 cm ook halen. Lang genoeg voor gespaard
wauw, wat ontzettend stoer van haar!