Kan IEMAND mij vertellen wat er is gebeurd? Zat ik daar twee jaar geleden al met gepaste trots en een brokje in mijn keel naar de uitvoering van een buurmeisje te kijken. Vorig jaar moest ik regelmatig mijn overgelukkige glimlach met waterige oogjes achter mijn handen bedekken toen Eva de schoolmusical deed. En dit jaar. Nou ja zeg. Mijn hart loopt gewoon over van trots, liefde en emotie. Wat een gekke tijd zijn die laatste weken van het schooljaar.
Afscheid nemen van de juf
Dit jaar nemen we afscheid van de juf waar Eva twee jaar mee in de klas heeft gezeten en dat is me toch wel een dingetje. De juf heeft Eva toch maar even goed Duits en Zwitsers bijgebracht. Ze heeft Eva leren kennen en dan ook echt leren kennen, maar belangrijker nog: ze heeft haar gebruiksaanwijzing gevonden (en die mij nog niet gegeven). De juf stond altijd voor haar (en de rest van de klas) klaar. Eva is met knutselwerkjes naar huis gekomen, daar sta ik nu nog van versteld. Wat een creativiteit. Niet alleen qua taal is ze de laatste twee jaar enorm vooruit gegaan, maar ook qua gedrag. Goed, ook thuis hebben we die knop nog niet gevonden, maar als ik haar soms dingen met geduld hoor uitleggen, dan hoor ik daar haar juf in. Nadat Eva met haar klas een afscheidscadeau heeft gemaakt, schreef ik vorige week ook nog en kort briefje naar de juf met hoe ik haar waardeer en dat ik hoop dat ze er voor Liza over een jaar ook zo is.
Afgelopen week kregen we dan weer werkjes mee naar huis, lieve briefjes van de juf, toffe foto’s van afgelopen jaar en vandaag – als laatste keer – een groot meisje klaar voor een nachtje slapen op de kleuterschool. En iedere keer weer, kreeg ik weer zo’n stomme brok in mijn keel. Lastig zeg dat afscheid nemen. Wat heeft ze het getroffen met zo’n juf!
Ook wat mindere momenten
Natuurlijk was het niet allemaal koek en ei. Vorig jaar had Eva het best moeilijk en kwam ze regelmatig huilend thuis. Dit jaar hadden we te maken met een onruststoker in de klas, wat later haar beste vriendje werd en die ik uiteindelijk uit elkaar heb moeten halen omdat het gedrag van Eva de spuigaten uit liep. De laatste drie maanden is de rust echter wedergekeerd. We hebben strikte regels wat betreft de onruststoker en ook het stoppen met zoetigheid heeft daar zeker aan bijgedragen. Al met al ben ik blij dat ze dit al in de kleuterklas mee moest maken, zodat ze er uiteindelijk alleen maar sterker uitkomt.
Tijd voor de eerste klas
Na de zomervakantie gaat Eva naar de eerste klas. De schulthek, de enorme schoolrugzak die hier als enorm belangrijk wordt ervaren, hebben we inmiddels in huis. Het rooster is ook al binnen. Eva heeft al uitgezocht op welke sporten ze wil komend jaar (zwemmen en turnen). We zijn er klaar voor, alleen eerst: vakantie!
En omdat ik even terugging in de tijd: deze foto’s zijn genomen bij de eerste kennismaking op school! Wat een jonge koppies! 
Veranderen jullie ook aan het einde van het schooljaar in van die emotionele wrakken?
Hier ook zo’n emotioneel wrak haha en afscheid van de kleuterklassen.