Onlangs werd bekend dat Ikea een deel van haar traphekjes terug had geroepen omdat ze onveilig zouden zijn. Precies in die periode begon ik me te ergeren aan ons eigen traphekje. Hij stond me in de weg en we gebruikten hem amper tot nooit meer. Liza kan goed de trap oplopen en kan wat mij betreft ook gewoon vrij door het huis lopen als ik op een andere verdieping ben.
In mijn gedachten zag ik mij het traphekje, dat we zo’n anderhalf jaar in huis hebben, weer terugbrengen naar de Ikea. En toch vond ik dat ook wel weer gek. Je gaat toch niet iets dat je al anderhalf jaar hebt gebruikt, terugbrengen omdat het nou eenmaal kan?
Tegelijkertijd kwam ook mijn wens voor een tweede juniorstoel. Omdat Liza nu bijna 2,5 is, zit ze niet meer altijd in de kinderstoel. Aan onze eettafel is het nog wel handig omdat onze stoelen voor haar te laag zijn. Maar het liefste zit ze ook gewoon op en stoel als we buiten zijn of als ze in de speelkamer aan het spelen is. We hadden al een juniorstoel voor Eva en een tweede stoel stond op ons lijstje.
Ik besloot het te doen. Ik besloot het traphekje in te wisselen voor de juniorstoel. Dus daar liep ik afgelopen vrijdag de Ikea in met een gebruikt traphekje en zonder iets te betalen met een juniorstoel de Ikea weer uit. Bizar. Maar waarom niet? Natuurlijk weten ze bij Ikea dat mensen dit doen. Dat hebben ze allemaal ingecalculeerd. En toch voel ik me er best lullig over. Ach ja, kinderen hebben nu ieder een eigen stoel en ik hoefde er niks voor te betalen. Win-win situatie.
Hoe denk jij hierover?
Ach ik geloof niet dat het uitmaakt wat je meeneemt, zolang het bedrag hetzelfde is. Hoef je echt niet lullig onder te voelen