Waarom alleen naar school lopen zo belangrijk is in Zwitserland

Zoals jullie wellicht weten gaan de kinderen hier in Zwitserland, als het mogelijk is, alleen naar school. Dat houdt in dat het niet gewenst is dat de ouders meelopen en al helemaal niet als ouders de kinderen met de auto naar school brengen. Uiteraard mag je in het begin echt wel met je kind naar school lopen en heeft je kind wat langer de tijd nodig om alleen naar school te gaan, dan is dat natuurlijk prima. Het uiteindelijke doel is echter wel dat alle kinderen, zover mogelijk, lopend naar school gaan. Waarom dit zo belangrijk is hier, daar ben ik na drie jaar schoolervaring inmiddels wel achter.

Schoolweg is een belangrijk onderdeel van school

De schoolweg is in Zwitserland zo ingericht dat het voor alle kinderen veilig is om te lopen. Is het niet veilig of wonen kinderen te ver weg, dan worden er maatregelen getroffen. Zoals klaar-overs bij drukke oversteekplaatsen en de schoolbus voor kinderen die ver van school vandaan wonen. Wij wonen in een klein dorpje met een veilige schoolweg. De kinderen kunnen dus heel gemakkelijk zelf naar school lopen. De school staat in het midden van het dorp op de berg, hierdoor hebben alle kinderen ongeveer dezelfde weg af te leggen – ze moeten dan alleen naar boven of beneden lopen.

De schoolweg is een onderdeel van het naar school gaan van de kinderen, want ook op de weg leren ze heel veel. En juist de beleving van het met elkaar lopen is heel waardevol.

• De kinderen leren al vroeg zelfstandig op de weg te lopen en het verkeer in te schatten (de jongste kinderen lopen overigens verplicht met een veiligheidshesje)
• Het verkeer is hierdoor ook een stuk verantwoordelijker omdat er op de schooltijden heel veel kinderen onderweg zijn.
• Kinderen leren op de tijd te letten, ze moeten tenslotte in een bepaalde tijdspanne toch echt op school zijn. Slakjes, wormen zijn interessant, maar er moet daarna toch echt weer doorgelopen worden.
• De weg is sociaal ook heel goed voor ze. Ze lopen voornamelijk in groepen en mocht er ruzie onderweg zijn, dan zijn er altijd (oudere) kinderen die zorgen dat ruzies opgelost worden of kinderen van elkaar gescheiden worden.
• Natuurlijk is de beweging die de kinderen hebben door zelfstandig naar school te lopen, in plaats van met de auto gebracht te worden, een heel groot pluspunt. In ons geval lopen de kinderen bijna 1,5 km naar school en weer terug.
• Voor ouders is het ook wel erg fijn dat je de kinderen niet iedere dag hoeft te halen en te brengen. Het scheelt heel veel tijd en aangezien de kinderen een stuk zelfstandiger zijn, kunnen ze ook eens alleen naar het vriendje of vriendinnetje lopen. Ze kennen tenslotte de weg.

Regelmatig met buikpijn aan het wachten op dochterlief

Na drie jaar kan ik wel zeggen dat ik eraan gewend ben, al ging dat niet zonder slag of stoot. Eva kwam regelmatig huilend thuis omdat ze ruzie onderweg had gehad. Maar langzaam veranderde dat met grootse verhalen over avonturen die ze beleefd had. Ze leerde hoe ze moest reageren en nare situaties te vermijden. Het staat natuurlijk als een paal boven water dat ik regelmatig met buikpijn thuis zat te wachten totdat ze een keer thuiskwam en met welk humeur.

Ik vergeet nooit meer in de winter dat ze om half 1 nog niet thuis was en de buurkinderen – die ook laat waren – al wel. Uiteindelijk vond ik haar nog een eind van huis vandaan en helemaal in haar element; ze had een mega sneeuwbal gemaakt. Alleen en gelukkig, dan kan je natuurlijk niet boos worden. In de lente worden er steevast enorme bossen bloemen geplukt onderweg naar huis en er worden onderweg speelafspraken gemaakt, dansjes geoefend en zelfs dingen van school nog eens uitgelegd.

Het duurde even, maar ik zie na al die jaren welke toegevoegde waarde zo’n schoolweg heeft!