Mijn liefde voor dieren… Nou die was vroeger ver te zoeken. Daarom staat in de titel ook ‘mijn angst voor dieren’. Want wat was ik bang! Ik was bang voor een vlieg, liep serieus een rondje als ik loslopende honden zag of ik bleef gewoon in de auto zitten. Mijn moeder moest bellen als ik naar een vriendinnetje ging of de hond wel in de garage zat en ik bleef net zolang staan wachten totdat dat beest echt in de garage zat. Kwamen mijn oom en tante met hond(en), dan zat ik het eerste half uur boven op mijn kamer, totdat ik het seintje kreeg dat de hond(en) weer rustig was. De kat mocht alleen met een kussentje bij mij op schoot en ik was constant bang dat de katten van mijn zus in mijn tenen zouden bijten. Mijn favoriete huisdieren waren schildpadden, maar verder dan kijken kwam ik niet – mijn vader mocht ze verschonen!
En toch heb ik een huis vol dieren. Sterker nog, we hebben het zelfs weleens voller gehad. Nee, voor dieren ben ik niet meer zo snel bang. Ik ben nog wel voorzichtig, maar zo bang als vroeger? Alleen voor een wesp dan. Ik denk dat ik het aan mijn schoonfamilie te danken heb dat ik mijn angsten overwonnen heb.
Hoe het begon!
Toen Floris en ik net bij elkaar waren, hadden we een verjaardag. Een verjaardag waarbij ik ‘mijn schoonfamilie’ ging ontmoeten. Man-o-man. Ik zie het nog voor me. Ik kom daar binnen met Floris en was inmiddels wel gewend aan de hond die daar woonde. Ik had me alleen niet erop voorbereid dat de hele familie zijn of haar hond mee zou nemen. Dus daar kwam de eerste halve pup aangerend, de tweede sprong daar ook nog eens bij en de derde keffer… hoppa. Er waren in die huiskamer 5 honden en een papegaai. Je kunt het een vuurdoop noemen 🙂 Ik heb me nog nooit zo slecht op mijn gemak gevoeld. Overal zag ik honden! Ontspannen een taartje eten, ho maar! haha. Het heeft zeker nog wel 5 jaar geduurd voordat ik echt niet meer zo heel bang was voor honden.
De liefde voor andere dieren kwam al ietsje eerder. We hadden zo’n tien jaar geleden onze hele woonkamer vol met reptielen (baardagamen en varanen) staan! Het eindigde uiteindelijk met schildpadden en daarvan hebben we er nog 2 over. Een waterschildpad is mee naar Zwitserland gegaan (bij verhuizing bleek er nog 1 in de vijver te zitten) en ook de landschildpad is meegegaan. Daarbij hebben we kat Gijs en hond Mello.
Jup een hond dus. De hond is er eigenlijk gekomen omdat Floris heel graag een hond wilde. Op een gegeven moment was ik niet meer bang voor honden en was ik ook zover dat ik wel een hond wilde. Echter kwam het gevoel van angst dubbel zo hard terug toen in Spanje, voor mijn neus, het hondje van mijn schoonmoeder werd verscheurd door twee herders. Vreselijk. Zo ontzettend vreselijk. Ik was weer bang. Er hoefde maar een hond te blaffen en ik was letterlijk aan het janken! Echt waar. Zo bang.
Face your fears…
Twee jaar later haalden we tijdens een vakantie in Frankrijk/Spanje onze eigen hond op. Een Spaanse Mastiff. En hoewel een deel van de angst een paar jaar geleden is teruggekomen omdat Mello extreem waaks werd op mij en ik me heel slecht op mijn gemak voel met uitlaten, ben ik niet meer echt bang. Het lijkt zelfs dat hij in Zwitserland weer wat rustiger is geworden (het harde geblaf achterwege gelaten dan).
Wat ik mijn kinderen nu dus wil meegeven is dat ze niet bang hoeven te zijn voor dieren. Eva heeft de gezonde spanning wel, misschien ben ik met haar te voorzichtig geweest vroeger, maar durft wel veel meer dan ik! En Liza? Liza wordt gewoon extreem gelukkig als ze dieren ziet. <3
Wauw wat een enorme hond is dat! Fijn dat je kinderen je angst niet hebben overgenomen.
Vooralsnog niet, maar het kost me moeite hoor!
Wat was je bang voor die vlieg… Goed dat je al die angsten overwonnen hebt, mede door Floris. Ik vind het knap. Zelf vind ik Mello enorm en in het begin doodeng met de meiden. Ik heb gezien dat hij zo lief is met ze, maar mij boezemt hij nog ontzag in hoor!!
Je vergat de fretten nog te noemen….
Volgens mij heb ik die al een keertje genoemd.. Wij hebben ook nog een kikker gehad en gekko’s. Ach zoveel… Wat dacht je van die muizen- en krekelkweek? 🙂
Wat grappig om te lezen dat je bang voor honden was en dat jullie nu toch niet echt bepaald een schoothondje hebben 😉
Een Spaanse mastiff en ook echt uit Spanje opgehaald. Mooie hond!
Wij hebben een bullmastiff pup van 3 maanden in huis. Onze eerste hond. Soms denk ik waar zijn we aan begonnen maar wat een gezelligheid brengt zo’n huisgenoot met zich mee.
Heerlijke foto’s van de jullie meiden en de pups van de buren. Zou toch leuk zijn als er eentje naar Nederland zou komen.
Groetjes Jen