Soms, soms zou ik willen dat de hele wereld mee kon kijken naar de ontwikkelingen van mijn mooie dames. En dan zit je ineens ver boven op de berg, waar er niet zomaar iemand even aanloopt en je niet zomaar even gemakkelijk kunt pronken. En dat is zo jammer! Gelukkig is daar dan Love that waar ik jullie even schaamteloos plat ga spammen met de ontwikkelingen van Liza. Ze gaat namelijk zo hard en het is zo leuk om dit te zien.
Sinds we in Zwitserland wonen kan ze ineens al veel meer dingen. Omrollen, draaien en schuiven zijn aan de orde van de dag. Maar ze kan ook zitten en goed ook! Het is ook zo grappig dat ze het zelf zo leuk vindt dat ze kan zitten. Kat en hond zijn niet meer veilig voor d’r grijpgrage handjes, maar die vinden het maar wat leuk. Een gratis ontharing, welke hond of kat zit daar nou niet op de te wachten. Ze is leuk ontzettend leuk. Ze maakt gemakkelijk contact met haar zus, want hoe hard die ook huilt of gilt of roept, Liza kan er alleen maar heel hard om lachen. Ze duikt altijd maar naar haar zus, net zoals ze naar hond en kat duikt. Met kruipen begint ze nu een beetje. Ze zit in ieder geval op handen en voeten en gaat achteruit!
De afgelopen dagen steekt ze ook ineens d’r handjes naar me uit als ik haar kamertje binnen kom. Wat een feest! Behalve om half twee of om half 5 ‘s nachts… Dat vindt ze mooie tijden, waar ik het uiteraard niet mee eens ben… Aan ritmes omgooien doet Liza niet (ik probeer me suf). Ik moet gewoon maar wachten totdat ze weer doorslaapt. Ze heeft dat eens gedaan, dat komt vast wel weer terug.
Vanochtend hadden we eigenlijk het klapstuk, ze werd wakker en riep tot 2 keer toe heel bewust ‚mama’. Het maakt niet uit hoe vaak of hoe vroeg ze wakker is, met ‚mama’ ben ik alles vergeten. Mijn mooie snelle moppie, lieve kleine Liza. Het is fantastisch om lekker met haar op de bank te zitten, heerlijk om naar haar te kijken wanneer ze het huis doorschuift/kruipt, ik zie pure liefde wanneer ze naar haar zus kijkt en de aandacht van haar vader opeist. Ik zie een Liza die in al haar pure schoonheid met die helblauwe ogen en blonder-dan-blonde haren, zichzelf laat onderlebberen door de hond en dan weer haar handjes uitsteekt of hij het nog een keer wilt doen. Mijn moppie!
Onderstaande foto’s maakte ik woensdag over de hele dag met mijn iphone
Deze foto’s maakte ik gisteren met mijn Canon lekker buiten!
Even een toevoeging: ik ben overigens absoluut niet zielig dat ik hier boven op de berg zit en niet even kan pronken. Dat komt allemaal wel als ik de taal wat meer machtig ben en verder kom dan ‘lieb en schön’. hahaha
Mooi meid!
Prachtige foto’s. En wat fijn dat ze zich zo goed ontwikkelt!
Mooi hoor! Echt leuk om te zien!!
Ik studeer nu kinderfysiotherapie en ik loop stage in een praktijk waar ik elke dag zo veel kindjes en baby’s zie die milde tot ernstige ziektes of ontwikkelingsstoornissen hebben. Je mag heel trots zijn op de gezonde ontwikkeling van je meiden en dat mag je laten weten ook! Het zijn kleine wondertjes!
Wat een lieve reactie! Het is idd maar de vraag of je kind zich goed gaat ontwikkelen, daarom is het superfijn on te zien dat dit helemaal de goede kant op gaat. Nog leuker is natuurlijk op dit moment de ontwikkeling van baby naar mens met karaktertje. Dat is pas echt genieten en of ze dan kruipt of al kan zitten dat is dan maar bijzaak eigenlijk.
Je kunt mij niet schaamteloos genoeg zijn! Spammen maar, iedere dag! Marlieke, ik krijg jouw Love That verhalen niet meer via Facebook, alleen via de mail.
En terecht dat je schaamteloos trots bent. Mooi meisje!
En haar zus ook! Super leuk om te lezen dat de meiden zo gewoon door gaan terwijl emigreren je leven, denk ik, best wel op zijn kop zet.
Natuurlijk ben je trots…wat een moppie! Heerlijk toch 🙂