Word het je allemaal teveel? Zie je er geen gat meer in? Slaap je slecht? Heb je hartkloppingen? Ben je bang voor je mailbox? Ben je bang voor kritiek? Wil je het liefste slapen? Word je gek van alles wat je maar moet doen? Krijgen de kids een snauw en kan je man het ook niet meer goed doen?
Oef… dan is het tijd om aan de bel te trekken. Want voor je het weet val je in dat gat dat een burn-out heet. Dat gat is diep, zeg ik uit eigen ervaring en kan ik nagaan uit de ervaringen van anderen (lees dit artikel maar). Voorkomen is beter dan genezen!
Hoe voorkom je een burn-out?
Ik ben natuurlijk geen geleerde, laten we dat voorop stellen. Dus om vast te stellen of je daadwerkelijk een burn-out hebt, of er tegenaan zit of dat er misschien wel iets heel anders aan de hand is, moet je naar de huisarts.
Het is alleen wel zo dat je vaak een burn-out krijgt omdat wat je MOET, teveel is. Er staat teveel open. Er moet teveel gebeuren. Er is teveel druk. Dus is het tijd om die druk van de ketel te halen. Doe het maar hoor, want als je al zoekt op: hoe voorkom ik een burn-out, dan weet je dat je er tegenaan zit te hikken! Eerlijk is eerlijk š
Verminder dat wat je MOET
Hebben je kinderen veel afspraken buitenshuis? Zorg dan dat je deze tijdelijk zoveel mogelijk verminderd. Uiteindelijk hebben de kinderen veel meer aan een leuke moeder dan aan een oververmoeide moeder. Misschien kan je vragen of ze met anderen mee kunnen rijden? Of misschien kan je regelen dat iemand anders ze van school haalt, mee naar zwemles neemt of gewoon even een dagje meeneemt voor iets leuks.
Heb je op je werk teveel aan je hoofd. Wil je niet verder meer? Zie je er tegenop om elke dag te gaan. Praat dan met je leidinggevende en zorg dat je even wat rust krijgt. Je hoofd ziet er geen gat meer in, tijd om dat gat door rust er weer terug in te krijgen.
Zeg jij altijd maar ja? Stop daarmee. Maak je agenda leeg. Een lege agenda geeft rust in je hoofd. Net als eigenlijk een opgeruimd huis. Een goede wandeling geeft je extra energie om daarna weer even te te knallen om alles wat je nog MOET doen weg te werken.
Praat of schrijf je gevoelens van je af, voor sommige mensen helpt het echt. Doe op je vrije momenten niet te veel, maar geniet van wat je doet. Voel je je niet lekker in je vel en onzeker in grote gezelschappen, zorg dan dat je niet alleen gaat en dat diegene wie erbij is, van je angsten weet.
Het voorkomen is mislukt en nu?
Denk aan jezelf. Zet jezelf voorop. Huil. Kijk televisie. Laat anderen je opbeuren en voor je zorgen. Vraag om hulp. Maak het voor jezelf niet te moeilijk en neem vrij of meld je ziek. Probeer er met je baas uit te komen, het is voor niemand leuk.
Boodschappen bestel je online en zorg dat je gezond kookt. Dan mag je namelijk echt wel dat stuk chocola als je er zin in hebt. En dan, wanneer je weer wat licht buiten ziet, dan ga je naar buiten. Rustig aan. Gewoon 1 keer per dag naar buiten. Even wat nuttigs doen. Misschien niet direct naar plekken waar veel mensen samen komen, maar begin met een kop koffie of thee bij een vriendin. Even snel boodschappen doen of de kinderen van school ophalen. Maak foto’s van alle leuke momenten en doe steeds meer leuke dingen. Je zal zien dat je ziet dat je gevoel verbetert.
Een burn-out gaat over. Echt waar! Maar het heeft echt wel wat aandacht nodig om niet terug te vallen. En nogmaals: ik ben geen expert. Ik kan je alleen maar dingen aanraden.
Heb jij nog tips hoe je een burn-out voorkomt, laat ze hieronder achter!
Ik vind dat jij al goede tips geeft. Het heeft denk ik sterk te maken met grenzen aangeven en je terug durven trekken van alle moeten.
Hier in Colombia bestaat dit gewoon niet, het concept burn-out. Mijn vriend snapt daar ook nooit wat van. Terwijl mensen juist megahard en veel werken… dus waar dat dan aan ligt. Denk met de acceptatie van dingen, dingen niet los kunnen laten. Dat kunnen Colombianen toch ook echt wel stukken beter dan wij gestresste Hollanders. Ik word juist wel eens helemaal tierelier van hoe makkelijk mensen hier met dingen omgaan. Dan denk ik: maar dit is toch niet hĆ”ndig??? Terwijl niemand om mij heen zich daar ook maar een seconde druk over maakt…