Geen weekoverzicht, maar een roerig paasweekend

De vaste lezers hebben vast mijn weekoverzicht afgelopen zaterdag gemist. Helaas was er een goede reden om geen weekoverzicht te plaatsen: ik zat in het ziekenhuis met ons jongste moppie. Vandaag in plaats van een weekoverzicht, een verslagje van ons roerige paasweekend.

Het begon allemaal op vrijdagochtend. Liza werd erg warm wakker, koortsig bijna. Maar omdat ze zich nog gewoon gedroeg maakte ik me geen zorgen. Het zou vast het laatste restje van haar verkoudheid zijn. We hadden een lekker vol weekend gepland, dus ‘s ochtends liep ik als een kip zonder kop door het huis om alle spullen te pakken. Liza en ik gingen een nachtje logeren bij mijn ouders en Eva zou daar zelfs tot tweede paasdag blijven. Om een uur of 12 verschoonde ik Liza en besloot direct even haar temperatuur te meten. Die temperatuur was 38,6, ik zocht op internet op hoe dat zat bij kleintjes en ze had dus koorts. Mijn zorgen uitte ik op mijn persoonlijke twitter-account:

Mijn arme moppie heeft koorts. Ik hou niet van koorts bij baby’s en al helemaal niet als ik weg moet enzo. 🙁 #aaargh

— Marlieke (@MijnDochterenIk) 18 april 2014

Direct kreeg ik van diverse volgers te horen dat baby’s tot 3 maanden geen koorts mogen hebben en ik dus direct de huisarts moest bellen. Dat wist ik niet en ik volgde het advies van hen maar op.  Ze zullen het wel weten dacht ik! De huisarts stuurde ons zonder gezien te hebben door naar het ziekenhuis met de mededeling dat we rekening moesten houden met een overnachting. Schrik. Zo nonchalant dat ik was over de koorts, zo heftig schrok ik van dat bericht. Eva mocht bij vriendin Marina en dochter Sylke spelen en wij reden met de tas die ik voor het weekend had ingepakt, richting het Ikazia.

Daar werden we gezien door de kinderarts en moest Liza door de medische molen. In het kort: er werd plas opgevangen, ze kreeg plakkers om haar hartslag, zuurstof en ademhaling te meten opgeplakt en er werd ook nog bloed geprikt. De kinderarts hoorde iets bij haar longen en zo werd er ook nog een longfoto gemaakt. Toen de uitslag van het bloed kwam, was het al half 6. Hieruit kwam een spoor van bacterie naar voren en om alles uit te sluiten, wilde de kinderarts Liza checken op hersenvliesontsteking. Ik dacht dat de grond onder mijn voeten wegsloeg. Wat een schok! Om het hersenvocht te controleren moest er een ruggenprik gezet worden. Wat een hel en wat leek me dat vreselijk om te zien. Ik vroeg Floris of hij mee wilde met die ruggenprik, maar de kinderarts raadde het ons allebei af om mee te gaan. Zoals zij zei; “Liza is het straks vergeten en jullie vergeten het je leven niet meer.” Fijn dat iemand de beslissing voor ons nam. Nadat we geïnstalleerd waren op onze kamer, Liza en wij ook weer wat rustiger waren, konden we verder denken.

Eva… Gelukkig mocht zij bij Sylke blijven slapen en wat is dat goed gegaan! Dank je wel Marina!!
Liza ging lekker slapen en de verpleging verzekerde ons dat we wel even wat konden gaan eten. Het was lastig om weg te gaan, maar het was ook even nodig om te ventileren. We aten sushi op Zuidplein. Niet de beste sushi, maar op Goede Vrijdag is weinig open. Tot Floris grote verbazing kregen we in plaats van stokjes een plastic vorkje! Voor de stokjes moesten we nog eens 20 cent betalen… Wat een armoe!

Liza lag toen we terugkwamen nog lekker te slapen, weliswaar aan allemaal toeters en bellen, maar ze was nu in goede handen. Bij de laatste fles bleek dat ze geen koorts meer had, er was ook flink gepoept en ze was lekker doogespoeld waardoor ze minder verkouden leek. Liza was rustig en rond 12 uur ging ik dan ook lekker slapen. Om 3 uur werd ik wakker en maakte ik het mopje wakker. Ze was nog zo moe, maar toch wilde ik weten of ze koorts had (en de verpleging wilde dat ook wel heel graag weten). Weer geen koorts, dus na een half flesje kon ik weer gerust gaan slapen. De volgende ochtend was er nog steeds geen koorts en was Liza de hele dag lekker stabiel.

Floris kwam om half 12 met Eva langs. Ze vond het best gek dat Liza aan kabels hing, maar ze was ook blij om bij ons te zijn. We besloten toen Liza weer lekker sliep, om te lunchen bij La Place. Even wat aandacht aan Eva besteden, dat hadden we allebei nodig.

Die middag volgde ik allerlei series en besloten we dat Eva toch haar weekend zou vervolgen bij mijn ouders. Dan had ze afleiding en kon zij wel de leuke dingen doen, die gepland waren. Aan het eind van de middag was het tijd voor Liza’s antibiotica. Dat ging via het infuus, op de plek waar ze vrijdag bloed geprikt hadden. Helaas, het lukte niet via dat gat en er moest in het andere armpje weer opnieuw een infuus aangesloten worden. Daarna kreeg het meisje haar welverdiende fles, terwijl de antibiotica toegediend werd.

FLoris kwam ‘s avonds naar het ziekenhuis en samen keken we The Amazing Spiderman op NetFlix. Gezellig samen aan het ziekenhuisbed van de jongste dochter. Het was wel fijn om even niet alleen te zijn.

De Paaszondag begon goed! Ik kreeg bij het opstaan een hele mooie fijne eerste glimlach van Liza! Dat was ook gelijk het enige fijne aan de dag voor haar. De antibiotica zorgde voor heel veel buikkrampjes en enorm ranzige luiers. Jammer voor mij, want de verpleging liet het luier verschonen lekker aan mij over. Slapen was voor watjes volgens Liza en dus bleef ze de hele dag wakker. Fijn als dat zonder gehuil is, maar met steeds gejammer was het toch minder fijn. De koorts was gelukkig nog steeds helemaal weg, maar er waren ook nog steeds geen uitslagen bekend van het bloed en het hersenvocht. We moesten echt minimaal tot maandag blijven.

Het was voor mij ook geen beste dag stiekem. Het leven tussen de vier muren vloog me aan, zo benauwd. De verpleegster zag het en stuurde me naar buiten. “Ik heb de tijd nu om lekker bij haar te zijn. Ga jij even een frisse neus halen.” Zo lief! Toen ik terugkwam vond ik een enorme pulk in Liza’s oortje. De kinderarts werd erbij gehaald en zij zag dat er een gaatje in het trommelvlies zat. Het komt niet vaak voor bij hele jonge kindjes, maar Liza bleek toch echt een oorontsteking te hebben. Toch wilde ze nog wel de rest van de uitslagen afwachten. Alle toeters en bellen mochten wel van haar lijfje af. Dat scheelde al wel heel wat gedoe. Gelukkig kwam Floris ‘s middags en konden we daarna Liza een beetje afwisselen. Wat een onrust zat er in het meisje. Om vijf uur werd het weer tijd voor haar antibiotica. Er hoefde gelukkig niet opnieuw geprikt te worden, maar ze zijn er toch lang mee bezig geweest. Poeh wat een gedoe!

En omdat het Pasen was kreeg ik de hele dag door echt heerlijk te eten. Serieus, bij het Ikazia kan je echt heel goed eten!!!

De avond verliep niet anders dan de middag, lekker onrustig. Gelukkig wilde Liza ‘s nachts wel in haar eigen bedje slapen (het had wel wat voeten in aarde) en zo kon ze toch nog goed tot rust komen.

Na een vrij goede nacht was het eindelijk maandag. De dag dat we misschien wel weer naar huis mochten! De hoop om op tijd naar huis te mogen werd om 8 uur al de grond ingeboord. Er was een acute situatie op de afdeling en iedereen was nodig. Natuurlijk ga ik dan niet zeuren of ik naar huis mag. Ik durfde al bijna niet te bellen voor een fles.

Ze hadden wel wat andere mensen ingeschakeld, dus die fles kreeg ik nog wel voor Liza. Om 11 uur werd Liza weer onrustig en belde ik toch maar de verpleging of het al tijd was voor een paracetamol. De kinderarts vond dat we dit 2 dagen moesten geven om het voor haar wat comfortabeler te maken. Daarop kwam toch mijn/Liza’s vaste verpleegster naar binnen om te checken hoe het allemaal ging. En dat was maar goed ook: om 12 uur kwam ze met de mededeling dat we lekker naar huis mochten!

Tweede Paasdag vierden we dan ook zoals gepland. Met een heleboel lekker eten en onze familie om ons heen! Dat was zo fijn en gezellig. En nu zijn we weer thuis, krijgt Liza antibiotica voor d’r oorontsteking, een middeltje tegen de spruw en nog crème voor een schimmel op d’r billen. Maar dat overleven we wel. We zijn weer lekker in onze eigen omgeving met onze eigen dingetjes. Heerlijk!