Het moment dat ik mijn peuter half dronken voor zich uit zag staren

Oh wat een lekkere teaser. Nou ja, het was niet zo tof. Na een leuke Alpabzug zaterdagochtend, begon Liza ineens te gillen en te schreeuwen van de pijn. Ik dacht nog dat ze zich aanstelde en zo in slaap zou vallen in de auto. Maar niks was minder waar. Ze bleef in de auto ook nog zo schreeuwen van de pijn in haar billen (want daar was ik inmiddels achter), dat ik haar uit d’r autostoel heb gehaald en bij mij op schoot heb neer gezet. Wat was dit sneu om te horen!!

Omdat ze de afgelopen week wat stinkende plasluiers had gehad, gingen bij mij toch wat alarmbelletjes rinkelen. Toen ik niet veel later gewoon paniek in haar ogen zag, was bij mij het verhaal compleet. We gingen direct door naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis werden we doorgestuurd naar het kinderziekenhuis in St Gallen. Het ziekenhuis bij ons in de regio mag / kan geen kinderen behandelen… In de auto richting het kinderziekenhuis viel ze uiteindelijk in een rustige slaap.

Kwamen we voor niks?

Eenmaal bij het kinderziekenhuis aangekomen (14:00 uur), leek het wel of we voor niks kwamen. Liza was vrolijk, zichzelf en riep steeds: “Ikke geen pijn in de billen meer. Hoef niet naar de dokter.” Ammenooitniet. Al komen we voor niks, laten we het toch maar even checken. Dat vonden de artsen daar een goed idee. Ze werd helemaal gecheckt en kreeg een plaszakje opgeplakt. Wanneer daar plas in zat, zouden ze verder kunnen kijken.

15:00 geen plas
16:00 geen plas
17:00 geen plas.
17:15 begon het geschreeuw en de pijn weer opnieuw. (lees iedere 15 seconden schreeuwen van de pijn)
17:45 zetpil
18:15 “mama ikke aan het plassen” en weg was de pijn.
18:40 dokter: “het lijkt op een blaasontsteking. We moeten zuivere plas hebben om het juist te kunnen vaststellen. We gaan een katheter inbrengen. Nadat ze ‘huppeldepup’ van ons heeft gekregen om in een droomtoestand te raken.”
18:45 de droommedicatie werd gegeven. Eva en Floris gingen de kamer uit om eten te zoeken en mochten niet eerder terugkomen dan wanneer het voorbij was.
19:10 katheter werd ingebracht, druppels plas opgevangen.
19:20 Floris en Eva kwamen weer terug de kamer in
19:25 de arts vertelt dat het inderdaad een blaasontsteking is. Liza mag met medicatie naar huis.
19:45 de ‘dronken-toestand’ van Liza is zo goed als voorbij en we mogen naar huis.

Het was een enerverende middag, ook omdat Liza er zo weinig last van leek te hebben. Totdat ze weer moest plassen en het uitschreeuwde van de pijn. Ik ben zelf niet bekend met blaasontsteking, al wist ik dondersgoed dat toen de pijn over was na de plas het zeer waarschijnlijk een blaasontsteking was.

Droomtoestand

De medicatie om in een droomtoestand te raken was wel een beetje eng hoor. Binnen tien minuten werd Liza een soort van dronken en dromerig. Ze vond alles even gek en kon de plaatjes van het boekje niet meer zo goed zien. Het was raar om je dochter zo te zien. Toch kon ik er daarna hartelijk om lachen. Zo vaak zie je je peuter niet ‘dronken’. Omdat het vreselijk druk was op de eerste hulp, moest ik helpen met haar benen te spreiden voor de katheter. Daardoor moest ik een mondkapje op. Ze moest zo enorm lachen. Mama als dokter, nee dat kon toch niet? Door de medicatie deed het inbrengen van het katheter minder pijn en waren haar spieren minder gespannen. Daarna wilde ze al snel heel veel doen, maar zag ze de wereld als een pannenkoek. “Ooooh wat een mooie regenboog. Wauw…” Ook het lopen ging niet, ze lazerde zelfs keihard op de grond toen ik mijn jas aandeed, Floris de medicijnen in de tas deed en Eva hard wegrende. Hoppa, een extra bult op dat koppie kan er nog wel bij.

Alle puzzelstukjes vallen samen

1. Ik schreef al in het weekoverzicht dat Liza afgelopen week niet te genieten was. Ze heeft zoveel gehuild. Het was vreselijk.
2. Haar plasluiers stonken de afgelopen week. Ik dacht dat het aan de luiers van de Aldi lag en had nieuwe luiers gekocht
3. Sinds vrijdag rode uitslag

Eerlijk is eerlijk. Ik dacht dat ze last van tanden en kiezen had. Want die willen er ook graag een keertje uit en weet ik veel hoe dit bij haar uit.

Hopelijk kan Liza met de antibiotica alle eventuele kwaaltjes die nu nog op de loer liggen gelijk de baas. Donderdag moeten we ter controle naar kinderarts en dan zullen we vast ook zien dat ze daarna weer mijn gezellige meisje is. 🙂