Peuter in de draagzak

Iets dat ik dus echt nooit en maar dan ook nooit van mezelf had verwacht, is dat ik Liza zolang in de draagzak draag. Wellicht heeft het met de omstandigheden te maken waarin we verkeren, want een buggy op bergpaden rijdt niet lekker, maar het feit blijft dat Liza met 2 jaar oud nog iedere week twee keer op mijn rug gaat.

Langdrager?

Nu ben ik een langdrager. Ik ben iemand geworden waarvan ik nooit had verwacht dat juist ik diegene zou worden! Het klinkt erger dan het is en het valt ook best mee. Het is alleen wel grappig om te realiseren. Want bij mensen/moeders die zo vol overtuiging zeggen dat ze dragen, heb ik altijd de associatie met moeders die zo’n kind nooit eens zelf laten ontplooien. Aan moeders die kinderen niet laten lopen, maar alijd maar rondsjouwen. Helemaal verkeerd blijkt nu!

Hoe ontplooit Liza zich dan?

Liza zit gemiddeld twee keer in de week in de draagzak. Standaard op maandagochtend tijdens mijn sportuurtje. Dan wandel ik stevig (berg op) met Liza op mijn rug. Vaak ga ik nog een keer ‘s middags als Liza even niet gezellig is en een kwartiertje moet slapen. Wanneer we gaan wandelen neem ik de draagzak wel mee, maar eigenlijk nemen we hem dan weer ongebruikt mee terug. Liza is namelijk een echte loper en dat vind ik fantastisch. Ze kan berg op lopen als de beste, zeurt bijna nooit dat ze opgetild wilt worden. We gaan ook vaak ‘naar school’ lopen. 1,5 kilometer heen en 1,5 kilometer weer terug. Het duurt een uur, maar dan heb je ook wat en vooral aan het eind van de dag: dan heb je een heel moe meisje!

Tijd voor een grotere draagzak!

Liza sjouw ik al vanaf jongs af aan mee. De eerste maanden gebruikte ik een Hoppediz Hop Tye, naast de kinderwagen. Sinds we hier in Zwitserland wonen gebruik ik meer de Ergobaby. En nu, na twee jaar, ben ik toe aan de derde draagzak. Een peuterdraagzak. Liza wordt namelijk te lang voor de Ergobaby. Ze zit er nog prima in, maar bij de berg op lopen (al sportend) heeft ze veel ruimte bij haar rug, omdat daar geen stof meer zit Hierdoor is het voor mij lastiger om de berg op te lopen. Ik loop zeg maar schuin en Liza kan rechtop zitten. Het gewicht wordt zo niet goed verdeeld. Onlangs hoorde ik over een peuterdraagzak en deze week probeerde ik hem uit. Van de buurvrouw die ‘kanga-sportlessen” geeft kon ik een Manduca lenen die wordt gebruikt voor Kanga trainingen (het sporten met je kind). Deze is zo’n 7 centimeter langer qua rugdeel dan de Ergobaby, maar verschilt verder niet qua ergonomie. Alhoewel ik er natuurlijk wel even aan moest wennen.

Liza zat er beter in, ze had minder bewegingsvrijheid en daardoor kon ik beter wandelen. Ze zat als het ware aan mijn rug geplakt en ik hoefde daardoor niet steeds mijn gewicht te verdelen. De berg op lopen was nog steeds pittig, maar beter voor mijn lichaam.

En nu? Nu ga ik denk ik mijn ErgoBaby en misschien wel mijn Hoppediz Hop Tye verkopen. Deze Manduca is tweedehands 70 frank en ik kan niet alles houden omdat het zoveel emotionele waarde heeft. Al wil ik wel heel graag de Hoppediz bewaren. Ik weet niet, ik vind hem gewoon zo mooi en heb er mooie herinneringen aan.

Hoelang ik Liza nog op maandagochtend meesjouw op mijn rug? Ik denk tot wanneer zij echt te zwaar is geworden of niet meer te houden is dat uur. Dan zoek ik een oppas voor dat uurtje, want dat sporten op maandagochtend vind ik echt te fijn.