Precies twee jaar geleden deed ik een belangrijke test: de combinatietest. Al eerder was er al bloed afgenomen voor de test, ik hoefde alleen nog maar een nekplooi meting te doen. Dit stukje schreef ik destijds. Ik kan het me nog zo goed herinneren. Stiekem is het best spannend. Je krijgt weer even een bevestiging dat je baby is gegroeid (dat vond ik altijd zo fijn) en natuurlijk doe je de test om te kijken of het kindje geen syndroom van Down heeft.
“Vandaag had ik de echo voor de nekplooimeting. Ergens in een vaag Vrouwencentrum in Ijsselmonde mocht ik plaatsnemen. De echoscopist was een man, aardig en relaxed. Maar oh wat moest ik plassen! Er werd gevraagd om met een volle blaas te komen en dat deed ik natuurlijk. De baby lag er dit keer niet zo goed voor en toen mocht een beetje plas lozen. Yeah!!! Maar niet alles. Dat was wel weer jammer… Gelukkig mocht ik daarna wel alles eruit plassen en uiteindelijk kon de man ook nog eens een goede nekplooimeting doen. “Dat ziet er goed uit…” Ik was niet nerveus, maar toch fijn om te horen! Uiteindelijk blijken alle waardes top te zijn. Week 14 here I come!!”
Twee jaar later
Wat ik toen nog niet wist dat een half jaar later er een klein meisje op mijn buik gelegd werd. Dat meisje is nu 1,5 en een clown eerste klas. Wat ze in d’r kop heeft, zit niet in d’r kont. Inmiddels zijn door het nieuwe slaapritme haar nachten weer fantastisch. Ze eet goed, maar houdt enorm van zoetigheid. Nog meer dan haar zus, dat belooft dus nog wat voor later. Nog steeds krijgt ze bultjes van chocola en inmiddels staat het aantal tanden op 3. Het liefste speelt ze buiten met het speelgoed van de buren. Haar favoriete woorden naast mama, papa en tietieeee (eva), zijn appel en auto. Zij ruimt graag op. Ze tekent ook graag, ook op de wanden en de bank. Liza loopt het liefste op laarsjes en gaat heel lief klaarstaan voor haar jasje als we naar buiten moeten. Ze vindt schommelen fantastisch en dan wel op een echte schommel en wil overal maar op de trampoline springen. Ze loopt als een kievit en we verbazen ons erover hoe goed dat berg op en af gaat. Kortom, dat ieniemienie meisje van toen in mijn buik, wordt groot. Heel groot!
Hieronder een filmpje waar je Liza echt ziet zoals ze is. 🙂
En deze foto’s maakte ik afgelopen week <3
Comments