Vorig jaar zijn we na de herfstvakantie begonnen met de zwemlessen van Eva. Ik heb er al veel (hier en hier) over geschreven, maar wat ik nog niet heb verteld is dat de zwemlessen nogal anders gaan zoals ik gewend ben en ik eigenlijk vond dat Eva nog helemaal niet kon zwemmen…
Zwemlessen in Zwitserland
De zwemlessen zijn vanaf begin af aan zonder bandjes, kurkjes of reddingsvesten geweest. Geen moment heb ik het gevoel gehad dat ze in gevaar was, omdat ze maar met 3 of 4 andere kindjes les had. De juf had alle aandacht voor haar en uiteraard gingen ze ook niet direct in het diepe. Op een gegeven moment leerde Eva dan de zwemslagen. Zo leerde ze door met haar armen rond te draaien vooruit te komen en onder water de schoolslag. Onder water dus.
Na al die maanden iedere week in dat zwembad, zag ik weinig vooruitgang. Het leek wel alsof ze de laatste weken ook stilstond. Ja, ze was niet meer bang om onder water te zwemmen en snapte wel wat ze moest doen, verder ging het echter niet. Ik reserveerde daarom alvast maar een plekje voor na de herfstvakantie bij de juf. In de hoop dat een nieuw groepje haar zou motiveren om door te pakken. Je weet het niet.
Oefenen, oefenen, oefenen
Ik nam me ook voor om met haar te oefenen. De hele zomervakantie lang, twee keer in de week een uur in het zwembad met zijn tweeën. Ik kocht een zwemabonnement voor mezelf en ging (kinderen zijn tot en met 6 jaar gratis). De allereerste keer dat Eva zonder bandjes in het water was kreeg de paniek bijna de overhand. Ook al kon ze gewoon staan in het water, het idee dat ze zou afdrijven en zichzelf niet kon redden zorgde ervoor dat ze het te spannend vond.
Daarom had ze de tweede keer zwembandjes mee, want dat wilde ze graag. En als mijn waterrat dat nou eenmaal fijn vindt, mij hoor je niet klagen! Daarna gingen we naar het zwembad en zo bang als dat ze in het natuurwater was, zo roekeloos werd ze daar. Ze maakte salto’s vanaf de kant in het water waar ze net niet kon staan. Ik was erbij, maar ik hield mijn hart een paar keer goed vast.
Ook afgelopen week waren we veel in het zwembad te vinden, met bandjes voor in het diepere gedeelte en voor als ik er niet bij was. Toch miste ik iets. Ik miste dat ze echt ging zwemmen. Ik kocht een plankje dat ze kan vast houden, waar ze mee kan drijven en waar ze mee kan zwemmen. Een schot in de roos bleek! Na twee dagen met dat plankje durf ik haar zonder bandjes alleen in dat ondiepe zwembad te laten als ik met Liza (in het babybadje) bezig ben. Eva is vrij, zwemt – weliswaar grotendeels nog onder water – ergens heen als ze wilt en oefent nu zelf met horizontaal zwemmen boven water. Het is een wereld van verschil en het plezier dat ze uitstraalt en de zelfverzekerdheid. Geniaal!
We zijn er nog lang niet, maar langzaamaan krijg ik wel het vertrouwen dat ze na de zomervakantie gewoon kan zwemmen. En dat is het aan haar of ze dan nog op zwemles wilt of niet.
Voor de geboorte van Eva kochten we een (onderwater) filmcamera. Deze hebben we echt te weinig gebruikt, maar is nu natuurlijk wel een heel leuk speeltje om mee te nemen naar het zwembad!
goed zeg!!