Kedeng! Met een klap valt het deurtje van de vangkooi dicht. Gelijk klinkt er een hoop gekrab en gemiauw: een kat in paniek! Langzaam staan wij op van de bank waar we in spanning zaten te wachten. Eerder op de avond was deze poes al langs geweest en had al gegeten in de vangkooi, maar omdat ze groot genoeg was om bij het eten te komen, stond ze niet op het plankje dat de deur ontgrendelt. Ze schoot dus na het eten snel de kooi weer uit. Zucht. Dat was natuurlijk niet de bedoeling! Een kleiner bakje in het uiterste hoekje van de kooi deed later gelukkig wat het moest doen.
Zwerfkatten, maar wel van ons
Gisteravond vingen wij met behulp van de vangkooi van de Dierenbescherming twee zwerfkatten. Onze zwerfkatten. Deze kwamen als kitten in oktober 2014 aanlopen. Vier kleine poesjes met hun moeder. We besloten er voor te gaan zorgen. Omdat wij een kind met allergie hebben, kunnen we binnen geen katten opnemen. Manlief maakte daarom van een grote houten krat een geïsoleerd buitenhok, waar moeder en kinderen de winter veilig door konden brengen. Elke ochtend en avond gaven we ze eten. Aaien mochten we de kleine poesjes eigenlijk niet, laat staan optillen. Ze trilden als een rietje en een enkele keer kregen we zelfs een knauw. Maar ze bleven bij ons en sliepen in het hok. Tot ik halverwege mei drie mauwende poezen op de oprit vond. Er was iets aan de hand. Manlief keek eens in het hok en verrassing: moederpoes had het hok ingenomen voor een nieuw nest en haar oudere kinderen naar buiten gebonjourd!
Vanaf dat moment raakten we deze katten een beetje kwijt. Ze kwamen niet meer elke dag eten, zorgden steeds vaker voor zichzelf. Het nieuwe nestje deed het prima. We waren er als de kippen bij om er deze keer voor te zorgen dat we sociale katjes zouden afleveren. Aaien, knuffelen, spelen, alles mocht.
Op een mooie zomerse vrijdag begin juli kwam ik thuis en hoorde een hard gepiep uit de aanhangwagen op de oprit komen. Ik dacht dat er een katje in nood was. Dat het zichzelf op een of andere manier had vastgezet. Niks was minder waar.
Een nestje dat zeker niet de laatste zou zijn
In een speciekuip lagen drie pasgeboren kittens! En vanaf een afstandje hield een groot grijs poesje mij nauwlettend in de gaten… Dit keer aarzelde ik geen moment, zeker met het oog op onze aanstaande vakantie in Spanje. Ik heb de dierenambulance gebeld en vier uur later werden poes en kittens opgehaald. De eerste van onze zwerfkatten had een nestje gekregen en we konden er donder op zeggen dat dit niet het laatste nestje zou zijn.
Het vangen van deze moederpoes ging niet makkelijk. Gelukkig konden we haar lokken met eten en hadden we haar kindjes in het hok gelegd waar ze al eerder in had gewoond. Maar het was een bang poesje en onze aanwezigheid belemmerde haar komst naar het hok. Het duurde dan ook twee uur voordat ze in het hok zat en wij de opening konden barricaderen. Met behulp van een plantenspuit konden we haar later weer in een vervoerbox van de Dierenbescherming over laten stappen. Wat een heisa om op deze manier een poes te vangen!
Zwerfkattenvangproject
We zijn nu net terug van vakantie en vonden het tijd om de andere twee zwerfkatten ook te laten vangen. We kunnen niet nog meer nestjes in de wijk gebruiken. Na uitgebreid contact met de Dierenbescherming is besloten mee te doen aan het zwerfkattenvangproject: we gaan de poezen vangen met een vangkooi, laten ze steriliseren en laten ze daarna weer bij ons terugplaatsen. Het blijven zo wel zwerfkatten, maar wel met een eigen plekje. En door de sterilisatie komen er door deze poezen in ieder geval niet meer zwerfkatten bij. We zijn allemaal blij met deze oplossing. Ik ook. Want ook al ben ik geen dierenvriend (zou je niet zeggen he met deze continue kattenopvang ☺), ik had het verschrikkelijk gevonden als deze poesjes afgemaakt zouden worden omdat ze niet gesocialiseerd zijn.
Wat goed dat jullie het zo oplossen!
Hopelijk gaat het goed en worden ze lekker sociaal 🙂