Soms kan ik er intens van genieten als Floris even niet thuis is. Dat even die televisie van mij is en dat ik kan kijken wat ik wil, terwijl ik ondertussen wijntjes drink aan de eettafel en probeer blogs te schijven (zoals nu het geval is). Even de vrijheid van gewoon asociaal alleen voor jezelf koffie zetten. En een tweede kop nemen, zonder dat je nog een kop moet maken.
Ik vind het ideaal dat ik op visite kan gaan en geen rekening hoef te houden met manlief die ook moet eten, maar gewoon bij iemand kan blijven hangen en desnoods mee-eten. Het is zo relaxed dat de rolverdeling overduidelijk is als je partner er niet is. Niet wachten totdat hij de tafel afruimt (jij hebt immers gekookt), maar gewoon zelf afruimen, in de vaatwasser zetten, de rest van de tafels legen en de vaatwasser aanzetten. Wetende dat de was die je net gevouwen hebt, er morgen ook nog ligt en dat je die dus echt zelf mee naar de slaapkamers moet nemen. De kinderen vinden het heerlijk als papa er niet is. Want hee… er is niemand die in dat grote bed ligt en dus is er alle plek voor hen naast mama.
En even is het leven ineens zoveel eenvoudiger.
Even he.
Want het is ook wel ongezellig zo ‘s avonds als je niemand meer hebt om tegen aan te kletsen dan de kat. En dat ik alles in huis moet doen, is voor een dag leuk, de tweede dag irriteert het me al een stuk meer dat ík weer moet sjouwen met de was. Vooral na een nacht waarbij ik -uiteraard – degene was die kots mocht opruimen en midden in de nacht nog een rondje rond het huis moest maken voor de storm. Het is ook wel fijn als ik niet degene ben, die als boksbal fungeert wanneer de meiden even moeten rouwdouwen. Rouwdouwen is leuk hoor, maar ik ben iets hardhandiger dan Floris geloof ik. Maar het grootste voordeel is dat ik dan even kan bellen als er wat is – of hij bijvoorbeeld het eten alvast kan opzetten wanneer ik later thuis ben – en dat hij er gewoon is.
Voor nu geniet ik even van de rust en mijn eigen asociale gedrag en denk ik ‘gelukkig is hij morgen weer thuis’.
Comments