Hoewel Wonder al een tijdje in de bioscoop te zien is, zag ik hem onlangs pas en ik heb er zo mijn eigen mening over…

Donderdag was het ladiesnight en draaiden ze hier de film (die hier Wunder heet). Gewapend met een minizakje m&m’s en een lekker flesje Martini liepen we de bioscoop in. Naast mij mijn twee vriendinnen die met iedere film janken, zelfs met Dirty Dancing. Omdat ik geen zin had om tussen hen de zakdoekjes te moeten verdelen, ging ik ernaast zitten. De voorstukjes van Wonder waren duidelijk; dit wordt voor de dames een emotionele voorstelling.

Ik ben niet zo’n jankerd, ik krijg heus weleens een brok in mijn keel hoor en moet soms ook wel echt even slikken. Maar tranen zal je niet zo snel over mijn wangen zien biggelen. Dat past echt niet bij mij. Ik lach dan ook het liefste iedereen uit die bij een normale film aan het janken is. Stelletje emotionele wrakken.

>>> SPOILER ALERT <<<

Wonder – wat een Amerikaans drama

Wonder gaat over een jongetje Auggie die geboren is met afwijkingen aan zijn gezicht. Ook na vele operaties ziet hij er niet uit als andere kinderen en het grootste deel van zijn leven heeft zijn moeder hem dan ook thuis onderwezen. De film begint als Auggie naar school gaat. Wat een grote stap is in zijn leven. Hij is eraan gewend om altijd aangestaard te worden, maar hoe naar klasgenootjes zijn daar had hij misschien niet zoveel rekening mee gehouden.

Al met al vond ik de film gewoon teveel. Teveel emotie, teveel verhaallijnen die uiteindelijk niet genoeg werden uitgewerkt. Het is een hartstikke mooi thema om ook de vrienden en het zusje uit te lichten, maar waarom dit maar half gebeurde is me nog steeds een raadsel. En dat Auggie op het einde van het schooljaar uiteraard geïntegreerd is in school en op zijn plaats is, is natuurlijk een onwijs Amerikaans, maar prima einde. Alleen waarom moet hij dan ook nog een medaille voor zijn uitzonderlijke prestaties krijgen? Nee… Too much.

Julia Roberts (moeder) die in elke scene jankte, een hond die doodging, een vriendin van de zus die ineens met roze haren verschijnt, een vriendje voor de zus, een vriendje van Auggie die weinig geld heeft, een klasgenootje met rijke ouders die van school gestuurd wordt, een zus met verdriet, Owen Wilson die als vader ook niet de rol van zijn leven speelt. Wil je hem nog zien, dan heb ik bij deze alles verraden. Sorry.

De film was best onderhoudend hoor, op een gegeven moment kreeg ik zelfs dan toch een soort van brok in mijn keel. Maar al snel ging die weg toen de wildvreemde vrouw naast me begon te snikken, haar neus iedere minuut op te halen en met zakdoekjes begon te rommelen. Oh mijn hemel, alles jankte in de bioscoop!

Heb jij de film gezien?

Show Full Content
Previous Als de man van huis is…
Next Alle extra pagina’s gratis bij Albelli Fotoboeken

Comments

Laat hier je reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close
Close