Echt, vorige week werd Eva zeven jaar oud. Zeven jaar! Waar is de tijd gebleven. Het is bizar hoe snel de tijd gaat! Ik weet mijn gevoel tijdens de bevalling zo goed. Dat ik bijna flauw viel van de weeën en dat zo’n assistent me vertelde dat de bevalling nog niet was begonnen hoor. Niet lang daarna werd ik naar een verloskamer gereden en niet lang daarna, was Eva er. Oke, er zat misschien wel iets van 3 uur tussen. Waarbij ze me dus vanaf 12 uur aan het lijntje hebben gehouden dat ik GEEN weeën had!
Vooraf wilden we vooral niet meteen iedereen bellen dat de baby er was, maar ik was nog niet gehecht of ik had mijn moeder al aan de telefoon! Nadat Floris ging roken en zijn familie ging bellen, mocht ik douchen. Ik werd alleen gelaten, bloedend als een rund en waar Eva was? Geen idee. Floris kwam terug en moest me verzekeren dat hij niet zo flauwvallen van al dat bloed. Floris en bloed, normaal geen combinatie. Gelukkig blijkt hij het goed te trekken tijdens een bevalling!
Een uur na de bevalling stond de hele familie aan mijn bed en lag ik met een baby in mijn armen erin. Onwerkelijk hoor. Wat moest ik nou met een baby? En kijk nou hoe mooi ze is. Een meisje, had ik al gezegd dat het een meisje was? We wisten het namelijk niet vooraf! Iedereen bewonderde haar en liet me kletsen. Totdat ik moest plassen…
Iedereen moest de kamer uit, ik lag tenslotte halfnaakt onder de dekens met een enorme maandverband in dat verbandbroekje! Mijn moeder mocht blijven, ik durfde toch zeker niet alleen naar de wc. Al dat bloed! Ik wist niet wat ik zag. Nadat de verpleegster me had verzekerd dat die hoeveelheid bloed toch echt normaal was, was ik weer wat gerustgesteld.
Niet lang daarna was het tijd voor de nacht. Of ik mijn baby bij me wilde houden of dat ze mee moest naar de kinderafdeling. Ik wist zeker dat ik met Eva naast me geen oog dicht zou doen. Geen oog, dus ging ze mee naar de kinderafdeling. 7 jaar later heb ik daar nog steeds geen spijt van, ik wist tenslotte niks van baby’s en kende alleen mezelf.
Ik kan nog uren uitweiden over deze bevalling, waar ik achteraf blij ben geweest dat ze zonder complicaties op de wereld is gekomen. Wat was het slecht georganiseerd in het ziekenhuis! Maar we zijn inmiddels zeven jaar later.
Daar staat een klein dametje, denkend dat ze de wijsheid in pacht heeft, maar stiekem nog moeite heeft met de maanden van het jaar. Dat kleine meisje van 3120 gram, geboren op 20:20 uur, weegt inmiddels bijna 30 kilo en is ongeveer 1.30 met schoenmaat 34. Ze wordt groot, ze is wijs, ze is lief, enthousiast, een doordrammer, een dromer, sportief, een taalwonder dat zich in 4 talen uitstekend weet te redden, een vriendin, een superlieve zus en een fantastische dochter die ik inmiddels net zo goed ken als mezelf. <3


Haar feestje was geslaagd. Al vond Eva het ‘streng’. Ze had moeite met iedereen te pleasen, met rustig te blijven, met het overzicht te houden. Na twee uur was het voldoende en is ze lekker gaan kleuren. Precies haar moeder, want ik zette op mijn kinderfeestje mijn cadeautjes weg en ging naar mijn kamer. 🙂
Comments