Zo op een vrijdagavond check ik mijn Instagram. Onder de foto van de oudste die haar avondeten dat ze onder protest niet op at, staat toch wel wat ‘commentaar’. Natuurlijk. Ik had niet anders verwacht. Nu ik al bijna 1,5 jaar actief blog en de volgers en lezers dagelijks toenemen, dan kan je andere meningen verwachten. En mensen die die mening niet onder stoelen of banken steken. Super juist. Ik heb de wijsheid ook niet in pacht en door al die meningen en al dat commentaar dat ik ontvang van velen van jullie online (en offline) ben ik al heel wat wijzer geworden.
Maar dan toch weer even terugkomend op die bewuste foto. Ik voel toch steeds de neiging om me hier te verdedigen. Waarom? Het is niet dat ik me lullig voel voor de bewuste actie. Het is niet dat ik me aangesproken voel op mijn gedrag. Het is alleen níet dat deze foto zegt dat ze altijd haar eten de volgende dag krijgt als ze het niet opeet. De foto zegt ook niet dat we haar altijd haar zin geven. Deze foto zegt in wijze niks. Deze foto laat gewoon zien hoe het op dat moment ons leven ging. En oké, de tekst kan wat bozig overkomen.
Eet je eten op?
Goed. Het verhaal dan maar. Het dametje had vorige week nogal een week waarin ze vooral haar eigen zin probeerde door te drijven. Alles gaf reden om te ontploffen en om dikke drama te maken. ‘Het is een fase’ en ‘ze is vast en zeker toe aan school’. Maar alle redenen en excuses voor dit gedrag ten spijt, laten we wel wezen dat een uur lang gillen om ‘niks’ best irritant is. (Oh nee, laten we nou niet gaan praten over ‘niks’. Bewaaaaar me!!!!).
Donderdagavond. Ik maak Eefs lievelingseten: broccoli met kip en rijst. Eenmaal aan tafel, begint ze al met haar handen de rijst te eten. ‘We hebben een vork lieve schat’. De kip en broccoli mogen niet door de rijst geschoven worden en voordat we er erg in hebben, loopt ze boos te kijken. Een vork verdwijnt door ingehouden woede op de grond en mist op een haar na haar zusje. En dan begint het gillen. Ze wilt een ei met schaal. We blijven rustig en kalm. Uiteindelijk besluiten we haar wat rust te geven, zodat ze kan nadenken wat ze wil. Haar eten opeten, of in ieder geval wat hapjes proeven, en dan een toetje. Of ze kan haar eten niet opeten, maar dan bewaren we het tot de volgende dag. Natuurlijk staan wij op onze achterste benen, maar we blijven rustig. Dit is haar drama. Zij moet hier zelf uit komen. Na een uur huilen, praten, knuffelen en bijna zover hebben dat ze weer aan tafel komt, besluit ze zelf om naar bed te gaan. Ook prima. Met de afspraak dat ze haar eten dan de volgende dag lekker opeet, gaat ze gelukkig lief en rustig slapen.
En daar zit ze dan op die bewuste foto. Met haar bord vol eten van de vorige dag en weet je; het ging er met smaak in!
Snap je nu hoe snel je kunt oordelen over een foto waar je niks vanaf weet? Gek hoe dat werkt in je hoofd. Je hebt al snel je oordeel klaar, terwijl je eigenlijk niet weet hoe het is gegaan. Want natuurlijk, als ze moe is of geen honger heeft, dan zijn wij echt niet zo streng. Eten moet natuurlijk wel ontspannen zijn en geen punt van strijd. Zo ik heb mijn ei weer gelegd!
En nu jullie? Wat zou jij doen in mijn plaats?
foto: AH
ik vind sowieso dat mensen tegenwoordig te snel oordelen. En ja ook ik betrap me er zelf regelmatig op. Qua opvoeding, regels e.d. moet je in mijn ogen iedere ouder respecteren. Iedereen heeft zijn manier van opvoeden en we doen allemaal ons best. Als onze dochter niet eet, dan eet ze maar een avondje niet. Wij maken er geen strijd van want het lost niks op als je kind in zo’n “fase” zit!
Ik moet ook eerlijk zeggen, dat de tekst bij de foto ook wat duidelijker had gemoeten 🙂
Waarschijnlijk zou hier ergens gesteld worden dat de dag klaar is. Soms is zoon aan et einde van de dag zo moe, dat alles drama is. Nou ja… en als je zo moe bent, dan hoor je in bed.
Strijden met eten als inzet doen we ook niet trouwens.
Fjn dat je dochter zelf aangaf naar bed te willen. En fijn dat haar lievelingseten bewaard werd.
Nou dat is hier normaal ook, maar ze was niet moe. Ze wilde in dit geval haar zin doordrijven, zoals ze dat de hele week deed en ergens moet je natuurlijk ook een grens stellen. Gillen dat je een ei met schaal wilt (gekookt ei) om eigenlijk een reactie uit te lokken, dat is niet de bedoeling. Maar inderdaad, eieren voor haar geld gekozen en hierna is haar gedrag ook weer verbeterd.
Haha ik had waarschijnlijk het zelfde gedaan. Zinloos om een discussie aan te gaan en levert alleen maar frustratie op haha. Ik heb de reacties niet gezien maar ben van mening dat er inderdaad wel eens wat minder geoordeeld mag worden.
Ik snap niet waarom mensen oordelen terwijl ze het hele verhaal niet kennen. Ik probeer dat mezelf ook altijd in mijn hoofd te houden. Dat ik het verhaal niet weet dus niets erover kan en mag zeggen…
En al zou ik het verhaal wel kennen… jullie kind jullie opvoeding!
ik vind dat mensen inderdaad te snel beoordelen…het moeilijk vinden om te wachten met een mening en niet snel iets van twee kanten bekijken…jammer…maar ik snap dat je deze graag even wilde verhelderen…ik heb de foto ook voorbij zien komen maar dacht zelf dat er wel meer achter zou zitten dan een onhandelbare dochter..hihi…maar dat is niet voor iedereen even makkelijk zie je maar weer 😉