Zwitserland is in veel opzichten precies hetzelfde als Nederland. Ze kennen hier Sinterklaas (vieren het 6 december), zoeken eieren met Pasen en er staan ook hier, mensen aan de deur.
Gisteren ging de bel en omdat we boven wonen en beneden slapen, kwam ik de trap af gedenderd. Ik deed de deur open en er stond een wildvreemde man voor de deur. Was dit de timmerman die de verhuurder nog zou sturen? Toen begon de man te praten. “Hab -hijg- kein -hijg- angst.” Huh, wat? Ik kon alleen maar naar hem staren: die man was aan het hijgen en hoe! Na ieder woord moest hij een enorme hap lucht pakken. Jak! Wat wilde hij? Ging hij hier voor mijn deur dood? Heeft hij hulp nodig? Waarom staat hij dan hier voor de deur en niet bij de buren die aan de weg wonen (bij ons moet je nog een behoorlijk eind lopen vanaf de weg). Anyway, dat was ik aan het bedenken totdat ik hem hoorde zeggen: “Ich bin kein Bettler.”
Ik ben geen bedelaar dus. Toen had hij mijn aandacht. Als je geen bedelaar bent en je bent aan het hijgen, wat doe je hier dan? Hij vertelde dat hij me wat wilde uitleggen. De botterik in mij zei meteen “Ich spreche kein Deutsch!” Dat was even jammer, hij had ook een briefje met uitleg bij zich. Heb ik dat.
Dat briefje was netjes geplastificeerd en daarop stond dat hij door zijn werk longproblemen had gekregen. Vandaar dat gehijg, hij ging dus (nog) niet dood. Door die longproblemen kon hij niet meer werken en ging hij met ansichtkaarten langs de deuren om zo geld te verdienen. Ach ja, dit soort mensen heb je in Nederland ook. Vooruit en ik gaf die man de kans om zijn ansichtkaarten te laten zien. “Ik heb rustige kaarten met beelden van Johan Christian Andersen en ik heb levendige kaarten met kikkers en kleur.” Dat zag ik. “In dit pakket zitten 18 kaarten en blablablabla….” Maar wat kost dat dan? Hoewel we geen cash geld in huis hadden was ik toch wel benieuwd.
Hij draaide het pakketje met kaarten om en daar zag ik het staan: 18 kaarten voor CHF 59,95. 18 kaarten voor ongeveer 50 euro! Waaaatttttt…. Wat een land!
Het spreekt voor zich dat ik die meneer netjes heb verteld dat ik 60 franken toch wel een beetje teveel van het goede vind en dat je in Nederland een stuk minder voor zulke kaarten betaald. En met mijn woorden ‘Tschüss und viel glück’, liep hij weer verder, op jacht naar die ene gek die daar wel zoveel geld voor over heeft.
Via #mijnZwitserland volg je op Twitter, Facebook en Instagram mijn belevenissen in Zwitserland op de voet.
Dat is inderdaad wel erg veel geld! Hebben ze geen voorzieningen in Zwitserland voor deze mensen zoals een uitkering?
Ik zou raar opkijken van zo’n verhaal!
Je zou bijna een camera buiten hangen kan je zo van boven kijken. Mare wat een geld zeg! GA pakjes van 2 euro verkopen dan verkoop je vast meer dan nu!
Wat een absurd bedrag zeg voor een pak kaarten!
Die lopen hier ook in Nederland. Zijn vaak polen die net doen of ze doof o.i.d. zijn. Brrrr in dat geval zijn ze het niet en zie je ze even later in de winkel gewoon bellen. echt bizar!
woooow zo duur grapje zeker? wel een leuk verhaal goed geschreven
Poeh, ik zou schrikken van zo’n ‘hijger’ aan de deur. Gelukkig dat het geen engerd bleek te zijn, maar die kaarten, wat een bizarre prijs!