De komende tijd wil ik terugblikken op het afgelopen jaar. Want je gelooft het bijna niet, we wonen hier al bijna een jaar! Een jaar met heel veel ups en een aantal pittige momenten. Een jaar met fantastische ontmoetingen en het gemis van oude vrienden. Een jaar met nieuwe indrukken, een andere cultuur en nieuwe invloeden, maar vooral een jaar van groei en van ons.
Om maar meteen beginnen met het minst leuke deel van de komende terugblikken
Wat viel er tegen?
(wees gerust, heel veel negatieve aspecten brachten uiteindelijk vooral positieve dingen)
1. Mijn familie niet om de hoek hebben
Ik denk dat dat niet went. Gewoon eens een nachtje de kinderen bij je ouders laten slapen. De barbecues die we missen. De verjaardagen, Oud en Nieuw, feestjes. Maar ook momenten van rouw, van ziektes en dat soort dingen. Je staat er ver vanaf en soms net even te ver.
2. Vrienden waar je even aanwaait
In je leven ben je soms zo vergroeid met situaties en heb je met vrienden je eigen ritmes en tradities. Koffie hier, samen naar de speeltuin, onverwachte etentjes, kindjes die elkaar door en door kennen. Taal die geen barrière vormt.
3. De winter
De winter die wij afgelopen jaar hadden was fantastisch. Een echte winter. Koud en vol met sneeuw. Maar oh wat viel hij mij tegen. Liza is een koukleum en we konden nergens heen. Ik zat opgesloten met die kleine druif in huis. Op een gegeven moment kwamen de muren echt op me af en dan merk je dat je nog een te kleine vriendenkring hebt.
4. De Frank?
We wisten het natuurlijk. Emigreren is duur, kost enorm veel geld en je moet wat inleveren. Want ja, het huis in Nederland staat ook nog steeds te koop. Zwitserland is ook duur op bepaalde vlakken. Afgelopen jaar moesten we daarom heel goed op ons geld letten. Soms was het ook echt wel even schrapen en goochelen. Jammer, want de glans ging er daardoor soms behoorlijk van af.
5. Mijn fiets!
Ik heb een hele leuke moederfiets. Zo eentje met een bakje aan de voorkant en een zitje voor en achter. Omdat ik hier geen auto heb, dacht ik veel te gaan fietsen. Jammer. Mijn fiets is gemaakt voor de Nederlandse wegen. Niet voor heuvelachtige wegen hier in Zwitserland. We hebben daardoor het afgelopen jaar helaas te weinig gefietst.
Zoals ik al vaker heb gezegd is de taal nog wel een barrière. Vrij uit te kunnen lullen. Zeggen wat je voelt, zeggen wat je precies denkt. Maar tegenvallen, nee. Dat was ook wel ingecalculeerd. En er zijn voldoende mogelijkheden om hier wat aan te doen. Ik kan natuurlijk gewoon bijles nemen. Ik kan natuurlijk op de ipad een cursus volgen. Allemaal dingen die kunnen en ik niet doe. Nog niet.
Het lijkt me ook echt niet makkelijk! De aspecten die je noemt zijn vaak de punten waarop het spaak loopt in programma’s als “Ik vertrek” en die mensen besluiten weer naar Nederland te remigreren. Hopelijk is het je desondanks wel aardig gelukt om je draai te vinden; wat ik zoal uit je overige blogs begrijp best aardig! Liefs uit ons koude kikkerlandje 😉
De taal is wel lastig. ..om niet even een spontaan grapje te kunnen maken omdat je het eerst in je hoofd moet vertalen…ik herken dat wel. ..Misschien is zo’n cursus helemaal geen slecht idee. ..