Gisteren mochten we voor Liza’s 18 maanden check-up naar de kinderarts (hier kennen ze geen consultatiebureau, maar worden kinderen door kinderarts of huisarts gecontroleerd). Dit bezoek was gelukkig niet zo heftig als de vorige keer. Nee, dit bezoek was ontspannen en eigenlijk zoals het grotendeels in Nederland bij het consultatiebureau ook gaat.
Echter, we kregen wel tussen neus en lippen door een lesje opvoeding van die bovenste beste man (lees; 1,90 m, 120 kg en een bulderende stem)
- Een kind van 18 maanden moet je niet meer helpen, maar sturen (dus ik mocht de blokjes niet zelf opruimen)
- Wanneer je met je kind speelt, dan moet je je aandacht erbij houden
- Ga je met je kind wandelen, dan moet je geen oordopjes met muziek op hebben
- Van televisie kijken leert ze niet praten
- Je moet met je kind van 18 maanden in gesprek gaan
- Stimuleer rollenspellen
- De hele dag in je telefoon neuzen is ook niet aan te raden bij kinderen (o ja, dat was het!)
- Met 18 maanden leren ze vormen herkennen en moet je gaan puzzelen
- Stapelen tot 3 blokken moeten ze met 18 maanden wel kunnen
Doe ik het goed?
Ik weet niet, ik ben wel vergroeid met mijn telefoon. Soms ook wel erg irritant, maar ik leg ‘m steeds vaker gewoon binnen als ik met de kids buiten ben. Wanneer ik met de kinderen aan het wandelen ben, dan ben ik ook wel met ze bezig. ‘Zie je die koe? Waar is het paard?’ Televisie wordt hier wel gekeken en dat heb IK soms hard nodig. Even geen ge-mama aan mijn hoofd, heerlijk. Ik praat wel veel met Liza. De hele dag stimuleren we haar om nieuwe woorden te zeggen, bestaande woorden te verfijnen (van autôh naar autooooooh) en te luisteren naar wat ze probeert te zeggen. Kortom; ik vind dat ik het best goed doe, maar soms kan het wel beter 🙂
Doet Liza het goed?
Regelmatig wordt aap Koko te slapen gelegd. Een kusje, een welterusten (we-tu-tu) en een dekentje. Of ze gaat eten met Koko en ga zo maar door. Het rollenspel hoef ik gelukkig niet te stimuleren en ik hoef er ook niet aan mee te doen (oh yeah!). Blokken stapelen doet Liza veel en goed, ook bij de kinderarts kwam ze tot 6 blokjes op elkaar. Hij vond het knap en ik vond het eerlijk gezegd niet meer dan normaal, maar glom van trots. Het puzzelen lukte haar nog niet echt. Ze snapte wel het doel, maar ze het boeide haar niet. Bij het aankleden deed ik het ‘waar zijn je ogen, oren, neus spelletje’, de kinderarts liep weg en kwam terug. “Kent ze nou echt haar lichaamsdelen?” Jaa!!!! (zie je me al boven mezelf uitstijgen?) Stiekem kan ze al een tijdje haar oren, ogen, neus, haren, mond, tanden, tong, buik, handen, voeten en billen (soms) aanwijzen. Wij vinden dat gewoon een leuk spelletje. Dus al met al; ze doet het goed, supergoed!
Statistieken
En last but not least, de statistieken! Liza is nu 18 maanden en weegt 11,8 kilo en is 84 centimeter. Dat is exact 2 kilo lichter dan Eva met 18 maanden en 2 centimeter korter.
Iemand die steeds met haar smartphone zit vind ik ook wel lastig moet ik bekennen. Goed dat je hem regelmatig binnen legt. Want het is een enorme aandachtslurper.
Wij hebben nu afgesproken om bij binnenkomst de telefoons in een mandje bij de deur te leggen en dus niet meer te gebruiken tot we de deur weer uit gaan! Werkt top! Wat een lekker ding is Liza toch zeg!
Hihi, heerlijk als de arts zo enthousiast is, zo trots voel je je dan!