Met 4,5 jaar krijgen de kinderen in Zwitserland weer een onderzoek bij de kinderarts. Het is te vergelijken met het onderzoek in Nederland. Het gehoor wordt getest en de ogen worden getest. Daarbij wordt er gekeken naar welke inentingen het kind nog moet en checkt de kinderarts de algemene ontwikkeling van het kind. Hoewel Eva in Nederland met 4 destijds al onderzocht was, werd ze hier met 4,5 ook onderzocht
Liza had gisteren dit onderzoek. Hoewel ze al lang en breed 5 is geweest, was ik er nu pas aan toe om haar te laten testen. Al eerder waren we bij de oogarts geweest voor een mogelijk erfelijke afwijking, dus de noodzaak was bij mij niet zo hoog. Ik wilde dat Liza zich zo goed mogelijk kon laten zien. Aan het begin van het schooljaar sprak ze nog niet goed Duits en het zou zonde zijn als ze dicht zou klappen, terwijl ze wel alles kan.
Je zal het net zien, net nu we die afspraak hadden, wordt ze enorm verkouden. Afgelopen week moest ik 100x per dag het snot uit d’r ogen poetsen en sinds dit weekend kan ze niemand meer verstaan. Een gehoortest was dus uit den boze en over de inenting(en) moest de arts maar uitsluitsel geven. Omdat Liza zich niet lekker voelt, is ze ook niet te genieten de afgelopen dagen. Tel daarbij op dat ze ons niet verstaat en terug in peutergedrag verdwijnt – dus erg aanhankelijk is, vind ik haar mega irritant. Ik heb haar dan ook gevraagd of ze als-je-blieft voor dit onderzoek terug in het gedrag van een 5-jarige kon kruipen en de arts netjes antwoord op zijn vragen kon geven. Dat deed ze uiteindelijk, maar keek me soms echt vragend aan omdat ze hem niet verstond. Doof moppie.
Van natekenen tot kleuren benoemen
Terug naar het onderzoek. Nadat de assistent de basisdingen gecontroleerd had, kwam de kinderarts. Als eerste werd liza gevraagd of ze wat kon natekenen. Een rondje, een plus en een vierkant. Daarna vroeg hij ook nog of ze een mens kon tekenen. Er werd haar gevraagd wat er op plaatjes stond (een kat, een hond, een paard en een mens) en wat haar knuffelbeest was ‘ein Maus’. Daarna kwam zette de arts een muis op het bureau en vroeg haar of ze een potlood voor, naast, achter en op en onder kon leggen. Alles weer perfect. De kleuren werden gecheckt, wat goed ging tot een bijzondere kleur oranje en dan kwam het perfectionisme even weer omhoog. Na lang nadenken kwam ze tot de conclusie dat het huidskleur was. Zo schattig! En dan uiteraard alles gesproken in een lekker Rheintaler accent. Er werd gecheckt of ze de tegenstellingen wist en of ze wist van wat voor materiaal iets was gemaakt. Daarna ging de arts een stapje verder en vroeg of ze dingen kon uitleggen / verklaren.
Waarom heeft een huis een dak?
Waarom heeft een huis een dak? Wat is de functie van een dak en dat soort bijzondere vragen. Liza had er wel een antwoord op, maar begreep in eerste instantie niet zo goed wat hij nou bedoelde. “Ieder huis heeft toch een dak?” Later zei de kinderarts ook dat ze dit soort dingen nog helemaal niet hoeft te weten of kunnen, maar dat hij nieuwsgierig was naar hoever ze was, omdat ze zoveel al kon. Ik vertelde hem dat ze op zich wel redelijk ver is, maar dat we ons de jaren in de kleuterklas vooral op de taal concentreren omdat ze de rest gewoon wel kan. Dat vond hij fijn om te horen, want anders zou ze zich gaan vervelen in de eerste klas. Nu kan ze best rekenen en tot 100 tellen (zelfs in stappen van 2), maar snapt ze geen hout van lezen en taal, dus er valt nog heel wat te leren de komende jaren 🙂
Daarna moest ze gymmen. Op 1 been hinkelen, terug hinkelen, op haar tenen lopen en op haar hielen, kikkersprongen maken en d’r hart etc. werd ook nog gecontroleerd. Alles prima. Na twee prikken (DKTP en Tekencefalitis), de nodige slijmoplossende middeltjes en een afspraak voor de gehoortest, stonden we een uur later weer buiten. Dat hebben we ook weer gehad.
Comments