Eva is niet altijd de makkelijkste. Ze is een meisje met een gebruiksaanwijzing en met karakter. De laatste tijd hebben we gelukkig veel minder dramatische buien, wellicht heeft dat te maken met strakkere grenzen die we hebben getrokken wat betreft snoepen en het gebruik van elektronische apparaten. Misschien wordt ze ook gewoon ouder en kan ze haar buien ook zelf beter temperen. Dat de buien minder zijn en minder extreem zijn, wil alleen niet zeggen dat ze geen buien meer heeft!
Dit wordt niet haar dag
Afgelopen donderdag begon al fout. Liza maakte Eva al vroeg wakker. Eva had alleen niet zo best geslapen, omdat Liza ‘s nachts ook al een half uur gehuild had. Ik merkte het direct. Dit wordt niet haar dag.
En daar had ze alle reden toe hoor. De woensdag was gewoon teveel. Naar de tandarts, naar een kinderfeestje en ‘s avonds met de gym nog oefenen op het podium. Te spannend, teveel indrukken, teveel moeten, groot houden, lief blijven, luisteren en leuk zijn. Dat trekt Eef een dag en de volgende dag is het drama. De rust bewaren is belangrijk voor haar, maar soms gaat dat nou eenmaal niet…
Goed, ze ging onder veel protest naar school. Gezicht op onweer. Mijn vriendinnen kregen een sms, ik wens ze vandaag veel plezier met Eva op school! En juist op donderdag heeft Eva ook nog eens een soort van een rooster. Als eerste heeft ze bij juf1 extra duitse les. Daarna naar haar eigen juf, daarna religion bij een andere juf en het laatste uur gym.
Bij de gym ging het mis. Ze is schijnbaar geflipt en werd daarna uitgelachen. Ik hoor veel verschillende verhalen, het belangrijkste is dat ze zich absoluut niet relaxed voelde. Ze was opgefokt en haar vriendinnetjes hebben het onbewust gevoed. Toen ze hard schreeuwend en helemaal overstuur thuis kwam, heb ik een half uur de tijd nodig gehad om haar te kalmeren. Wat sneu. Een rustige middag zou het worden.
Mag ik bij vriendinnetje I Spelen?
Een half uur later gingen we lekker middageten en kwam Eva langzaam een beetje bij. Opeens vroeg ze of ze bij vriendinnetje I mocht spelen. Het vriendinnetje dat haar uitgedaagd had om te vechten en waar ze het kwaadste op was. Mijn oren klapperden, maar ik heb geen oordeel. Dus zei ik dat als ze wilde spelen ze om half 2 die kant op mocht gaan. Ze vroeg of ze haar dan mocht bellen. Natuurlijk. En daar kwam het hoor!
“vrije vertaling uit het Zwitserduits”
Met Eva, mag ik I aan de telefoon?
Hoi I. Ik wilde eigenlijk mijn verontschuldigingen aanbieden omdat ik zo boos was vandaag
“Sorry Eva”
Zullen we vanmiddag afspreken?
“Ja leuk”
Bij jou of bij mij?
“Vanaf twee uur bij mij!”
Echt. Als ik het nu opschrijf, krijg ik weer kippenvel. Ik weet niet of ze dit op school zo leren. Maar het is niet de eerste keer dat ik hoor dat kinderen het zo oplossen. Zelf, zonder sturing van de ouders.
Een paar weken geleden had Eva ook op vrijdag ruzie met een ander vriendinnetje gehad. Op maandag bood dat meisje tijdens het wandelen naar school haar excuses aan en vertelde dat ze ze zich zo rot had gevoeld. Eva en dat meisje waren dikkemik die week. Ik heb overigens haar moeder een appje gestuurd dat ik het zo onwijs lief en knap vond van haar dochter. Ook zij vertelde dat ze haar niets had gezegd of gevraagd. Zo bijzonder!!!
Ik ben heel benieuwd hoe dat bij jullie gaat. Lost jouw kind ook zelf een ruzie op of hebben ze daar nog hulp bij nodig? Ik ben benieuwd of deze mate van conflict oplossen iets Zwitsers is of dat het gewoon afhankelijk is hoe andere kinderen iets oplossen en waar kinderen dan van leren. Wat denk jij?
Coverbeeld: friends by shutterstock
Comments