Mijn immuunsysteem is van slag!

Vorige week was ik bij de endocrinoloog om te vragen hoe we nu verder gingen met mijn schildklier, mijn steeds weer zo ziek zijn en om de uitslag van mijn bloedonderzoek te vragen. Ik stond versteld. Uit mijn bloed bleek dat ik gewoon gezond was en dat niks in mijn bloed vertelde dat ik de week ervoor doodziek op bed heb gelegen. Dat betekende voor mijn arts maar 1 ding: je bent extreem gevoelig voor Zwitserse virussen. Het gebied bij mijn hals is daarbij duidelijk de zwakke plek.

Daarna kwam hij toch wel met een opmerkelijke uitspraak: “En hierbij sluiten we de bezoekjes aan mij dan ook af.” Ik stond versteld. Al een half jaar ben ik niet op mijn beste niveau. Ik ben zelfs in dat half jaar twee keer heel ziek geweest. Zo ziek dat ik een paar dagen voor niemand kon zorgen en hij denkt dat ik gewoon beter wordt, zodra mijn immuunsysteem weer op orde is? Moet dat niet gecontroleerd worden? Wil hij niet zien dat ik me beter voel, voordat hij me gedag zegt? Je kunt je voorstellen dat ik met gemengde gevoelens daar die praktijk uitliep. Ik ben toch ziek? Je kunt me toch niet laten gaan?

We zijn inmiddels een week verder. Mijn verbazing is inmiddels gezakt. Natuurlijk had ik twee keer last van een heel hardnekkig virus en zolang mijn immuunsysteem niet beter ingesteld is op de Zwitserse virussen is hier dus niks aan te doen. Blijkbaar. Onderzoeken bevestigen dat virussen in verschillende landen anders zijn en dat een lichaam daar wel tot 6 jaar later op kan reageren. Daar ben ik mooi klaar mee. We gaan er maar van uit dat het ooit beter wordt en tot die tijd kan ik zelf maar beter goed voor mezelf zorgen dat als ik weer ziek wordt, ik in ieder geval weer snel fit ben.

Inmiddels ben ik daarom weer flink aan de wandel met Jones. Als het me lukt probeer ik of twee goede rondes te maken, drie normale rondes of 1 hele grote en een normale. Een keer in de week geef ik me vrij (op zondag ofzo, wanneer Floris lekker de meiden mee kan nemen en ik heerlijk rustig alleen op de bank kan Netflixen). Dus flink bewegen, de frisse lucht inademen en dan hopelijk niet meer ziek worden (en natuurlijk in combinatie met veel groente en fruit).

Ik ben hierom ook zo blij met de hond. Zo moet ik echt naar buiten en als ik de kinderen mee kan nemen, dan doe ik dat natuurlijk ook graag. Dat is voor hen ook goed. Over drie weken begint Liza vroeger op school (want ze vindt het maar saai thuis), hierdoor kan ik nog vroeger met de hond naar buiten. Alles voor dat immuunsysteem!