Het is zo leuk, om met nederlandse hardlopende dames over de hele wereld verspreid te trainen! Online vooralsnog, maar straks in Bregenz in het echt!

Niet-zo-erg-hard-lopen

Dit is mijn verhaal. Weet je, hardlopen, of in mijn geval: niet-zo-erg-hard-lopen, is eigenlijk niet zo mijn ding. Ik ben wel sportief, ga in mijn vakantie nooit op het strand liggen, maar altijd skieen of pargaliden of hiken. Maar hardlopen! Nee, nee, nee! Binnen vijf minuten heb ik een kop als een tomaat en die blijft dan ook gewoon 2 uur lang zo rood! Na drie minuten hardlopen denk ik ook altijd, wat doe ik eigenlijk, dit is echt heel stom! Ik kap er nu meteen mee! En toch…, toch begin ik er elke keer weer mee! Meer dan tien jaar geleden schreef ik me in voor mijn eerste 5km run. Ik woonde toen in Perth, Australie en had tijd genoeg en zin in een uitdaging. Bovendien zou ik die winter weer gaan skien, en dat doe ik supergraag en dan wil ik echt fit zijn! In die tijd zwom ik regelmatig en bezocht de sportschool, ik had zelfs een tijdje een personal trainer. Zo bouwde ik rustig op tot 5km en de run was een leuk evenment. Daarna lekker skien met vrienden in Nieuw Zeeland, fit en vrolijk: missie geslaagd! Klaar dus.

Ik hield weer op met hardlopen. Totdat ik een jaar of twee daarna me weer inschreef, skiseizoen kwam er weer aan zeker, en ik kon weer van voren af aan beginnen!!! En ik vond het hardlopen weer even stom, maar net genoeg motivatie om die run weer te doen. En…. klaar!

Luzerner Stadtlauf

Fast forward een paar jaar, inmiddels een prachtige wereldreis, skiend, hikend en paraglidend, achter de rug, vervolgens twee kinderen op de wereld gezet (en niet meer gesport) en dan in 2013 een internationale verhuizing…. Oei, wat was mijn conditie slecht, héél slecht. Maar nu woonde ik in Zwitserland, en ja, hoor het skiseizoen zou binnenkort beginnen! Ik moest en zou dan toch echt fit zijn, want een skiseizoen -met de bergen nu zowat op je huisdrempel- duurt erg lang! (Hoera!) Ik schreef me dus in voor de Luzerner Stadtlauf, wederom 5km. Ik zette de app ‘couch potato to 5km’ op mijn telefoon and ‘off I went’! Weer van voren af aan beginnen, maar het ging. Niet van harte, maar ik deed het! En daarna, na de Stadtlauf….?! Liet ik het weer lopen. Zien jullie een patroon?

Running Dutchie Femke
Dus jawel, twee jaar later, inmiddels verhuisd naar een ander deel van Zwitserland, deed ik het weer! Ik moest, wederom, van voren af aan beginnen, en ditmaal zette ik hoger in. Ik schreef me in voor de 10km Auffahrtslauf in Sankt Gallen. Het trainen ging lekker, was ruim op tijd begonnen en ik kreeg langzaam maar zeker echt zin in de run! Helaas werd ik in de aanloop geplaagd door bronchitis, dat maar bleef terug komen en een ontstoken enkelgewricht. Maar ik trainde stug door en ik had het naar mijn zin. De week voor de run sloeg de bronchitis weer hevig toe, de huisarts moest hard lachen toen ik zei dat ik van plan was een week later 10km te rennen, en schreef hoofdschuddend antibiotica voor. Tot op het laatste moment twijfelde ik of ik wel zou starten. De kinderen renden eerder op de middag ook mee in de kidsrun. En ik wilde én moest én zou dus dan toch ook!?! Op mijn wenkbrauwen en zeer kortademig liep ik de 10 lange, lange, lange kilometers. Mooi was het niet, en het parcours met heel wat hoogtemeters viel me zwaar, heel zwaar. But I did it!

Geen enkel excuus!

En je raadt het al…. ik hield er weer mee op…. Of nee, deze keer niet!!! Ik stond toch echt op het punt om er weer mee te kappen. Maar inmiddels was ik enigszins hersteld van de bronchtiis, én had ik een paar leuke nederlandse dames, die ook in het buitenland woonden ontmoet, op Facebook online, maar inmiddels een stelletje ook ‘life’ in Berlijn. Deze dames, nederlandse mama’s van over de hele wereld, pakten het plan op om samen in Bregenz (30km van mijn woonplaats!) gezamelijk een run te gaan doen. En elkaar online te ondersteunen en motiveren! En ja hoor, ik had echt geen enkel excuus, daar ging ik weer! De start van de training was slecht, midden in de zomer wéér bronchitis, begin van de herfst wéér een ontstoken voet, maar inmiddels ben ik weer lekker op weg. Erg hard ga ik nog steeds niet, maar die 5km in Bregenz gaan me lukken!
En wat wordt het leuk om die Running Dutchies live te gaan zien! Ik geloof wel 26 stuks! Uit Oostenrijk, Duitsland, Italie, Nederland, Zwitserland en zelfs eentje uit de USA!

Volg ons op Instagram #runningdutchies

Show Full Content

About Author View Posts

marlieke

Marlieke is moeder van Eva en Liza. Ze is in 2014 geëmigreerd naar Zwitserland en houdt je op Lovethat op de hoogte van haar leven daar. Als moeder, als vrouw, als zelfstandig ondernemer en vooral als zichzelf.

Previous Running Dutchies maken zich op voor de Frauenlauf!
Next Boor | Een week van besef

Comments

Laat hier je reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close
Close