4 mei | Dodenherdenking

Zoals elk jaar is de week in aanloop naar 4 mei een soort “besef week”. Ik realiseer mij dat de generatie van mijn ouders, de generatie die de WOII heeft meegemaakt langzaam verdwijnt. Waarmee voor velen de WOII niets anders wordt dan een verhaal wat je in de geschiedenis lessen krijgt.

Mijn ouders zijn 78 en 83, zij hebben de oorlog meegemaakt. Moeder ondergedoken (Jodin) en mijn vader eerst gevlucht vanuit Duitsland (ouders hadden een gemend huwelijk) en in Nederland in
Westerbork terecht gekomen. Die oorlog is altijd latent aanwezig, bij mijn ouders, in hun manier
van opvoeden, misschien wel in hun zijn.

Mijn vader heeft alzheimer en hij zit nu in een tehuis. Zijn geheugen vertelt hem nu zelfs dat hij in een vernietigingskamp heeft gezeten, hij zat “slechts” in Westerbork. Pappa zijn leven is een soort kamp geworden, gevangen in zijn jeugdherinneringen. Waar hij ondanks veel psychische hulp nooit uit is gekomen. Nu zit hij helemaal gevangen in zijn hoofd.

Het is de eerste keer dat sinds mijn ouders samen zijn en dat is al heel lang, dat ze niet samen herdenken. En dat maakt mij onwijs verdrietig. Ergens in mijn hoofd zat ook een lekker puh met het herdenken. Een lekker puh dat mijn ouders dit samen konden doen omdat ze de oorlog overleefd hebben.

Ik heb dat zelf ook wanneer ik herdenk, behalve het voor niemand ooit te bevatten leed wat is aangericht tijdens de WOII is het niet gelukt ons volledig uit te roeien. Mijn ouders hebben kinderen gekregen en ik heb samen met Bart, Sarah en Samuel gekregen.

LEES OOK: EN DAAROM BEN IK VANAVOND STIL

Terugkomende op dat er steeds minder overlevenden zijn van de WOII, het maakt de oorlog voor vele gezinnen er niet minder om. Door de oorlog van onze ouders, grootouders, zijn zoveel gezinnen nog steeds ontwricht. Zo ook het gezin waar ik uit kom. En dat maakt het voor mij zo ontzettend belangrijk om op 4 mei 2 minuten stil te zijn.

Ook nu ik in Frankrijk woon.

Dat maakt dat ik er altijd voor zal strijden deze oorlog te herdenken. En van mij mag iedereen herdenken op zijn manier, maar wees gewoon om 20:00 uur 2 minuten stil, uit respect voor 6 miljoen vermoorde Joden, 500.000 zigeuners, 15.000 homo’s, 200.000 gehandicapten 300.000 mensen in de Jappenkampen etc etc etc.

Coverbeeld: dodenherdenking via Shutterstock

Show Full Content

About Author View Posts

Boor Siegel

Boor Siegel woont in Frankrijk waar zij met ziel en zaligheid vakantieverblijven (gîtes & lodgetenten) verhuurt, fantastisch kookt Domainemalpaskookt, haar kinderen tussen twee culturen opvoed en waar zij Boor is.

Previous Running Dutchie Femke
Next Laminaat? Hout, maar dan anders

Comments

Laat hier je reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close
Close