Hoe graag ik ook de magie van Sinterklaas door wil geven aan mijn kinderen, ik heb het idee dat ik trek aan een dood paard. Een wit paard dat op daken loopt, dat wel, maar Sinterklaas leeft bij Eva een stuk minder als bij de kinderen in Nederland.
We tellen de dagen niet af tot vijf december. We hebben tot op heden de schoen niet gezet. De cd van sinterklaas wordt net zo vaak gedraaid als in de rest jaar. Het Sinterklaasjournaal wordt gekeken, maar een dag overslaan is geen probleem. Het verhaal komt zelfs amper binnen. Pepernoten zijn lekker, maar geen must.
Ik probeer het echt hoor. Ik zet ze voor het Sinterklaasjournaal. Vertel ze nog eens wat er is gebeurt. We hebben de intocht gekeken en ze mogen hun schoen zetten. Maar ze zijn er niet mee bezig.
Vraagt het wonen in het buitenland niet om een ander soort traditie?
Ergens vind ik het natuurlijk ook wel prima. Waarom zou ik ze helemaal hyper over Sinterklaas willen hebben, terwijl ze er zelf niet om vragen? En nu ik dit zo meemaak dit jaar vraag ik me het volgende af: vraagt het wonen in het buitenland niet om een ander soort traditie?
Ik denk het wel. Ik denk dat als je in het buitenland woont en toch de Sinterklaastraditie wilt meegeven, dat je er of:
1. Hard voor moet werken
Ze kennen hier Sinterklaas niet zoals wij Sinterklaas kennen. Tradities moeten keer opnieuw uitgelegd worden en in het geval van cadeautjes, heb je ook nog te maken met jaloezie. Geen probleem. Maar het is hard werken. Het wordt niet met de paplepel ingegoten. Er zijn geen kindjes die hun schoen mogen zetten. Geen scholen met sinterklaasversiering, geen intochten nationaal of dorpelijk. Omdat we geen Nederlandse televisie hebben, worden we ook niet doodgegooid met een Sinterklaas hier en een reclame met Pieten daar. Het is dus heel hard werken met je eigen middelen (en geen Action in de buurt voor leuke Sintaccessoires) om Sinterklaas net zo levend te houden als in Nederland.
2. Je je eigen tradities moet laten varen
Natuurlijk wil ik dat ze net als ik de magie van Sinterklaas mee krijgen. Dat ze ‘s ochtends niet kunnen wachten om naar de woonkamer te gaan voor de cadeautjes in de schoen. Dat ze pepernoten en ander strooigoed eten na school. Hoe mijn Sinterklaas was, dat wordt het voor hen in een ander land, niet. Ik wil dat ze weten hoe Sinterklaas gevierd wordt in Nederland, ik wil dat ze hun eigen magie creëren. Dan maar minder enthousiasme. Dan maar minder hyper. Dan maar kleiner. Maar hopelijk net zo gezellig.
Terug naar de basis
We veranderen onze traditie van veel en groots, naar klein en ook leuk. We houden Sinterklaas levend en het feest leuk. Het Sinterklaasweekend wordt dan wel een groot feest, waarbij we in de volle glorie uitpakken. In Nederland of thuis. We dompelen ons dat weekend onder in het Sinterklaasgevoel. Dit jaar blijven we in Zwitserland en gaan we naar het Sinterklaasfeest van de Nederlandse vereniging. Thuis hebben we pepernoten, de Video van Sint en natuurlijk de zak met cadeautjes! Alles voor een heerlijk avondje. Hyper over Sinterklaas hoeven ze van mij niet worden, maar dat ze later met een ‘gezellig en warm’ gevoel terugkijken op Sinterklaas, ja dat zou ik fijn vinden!
Op een aangepaste manier vieren is ook leuk en gezellig. Hier in Frankrijk viert iedereen uitbundig Kerst met de Kerstman en bijbehorende kado’s wat wij hier in huis dus ook doen. We vieren een beetje Sinterklaas. Ik vind het zelf wel belangrijk om ze ook iets van deze Nederlandse traditie mee te geven