Sinds kort is mijn leven niet meer zo rustig en kalm als het altijd was. Geen rustieke wandeltochtjes met een kabbelend water naast me. Geen rustige eetmomenten waarbij een boterham ook echt voldoende was. Geen filmpjes zonder ruzie over wie er het dichtst bij de televisie mag zitten. Niet meer buitenspelen waarbij er ook daadwerkelijk geluisterd wordt naar me. Het is voorbij.
Ik neem afscheid van de fase waarbij ontdekken nog spannend was. Ik neem afscheid van mijn kleine dreumes die nog met gemak haar moeder volgt. Ik neem afscheid van het meisje dat genoegen nam met 1 snoepje.
Dramaqueen
Ik verwelkom de driftige en ondeugende dreumes die ervoor zorgt dat ik regelmatig met haar op mijn schouder mee naar huis sjouw. Ik zeg ‘hoi’ tegen de kleine dame die er de sport van heeft gemaakt om als eerste ‘s ochtends te wijzen naar de kast waar snoepjes staan. Tegen ‘Houdini herself’ die overal weet te ontsnappen en vooral uit de tuin. Tegen het meisje dat altijd in de tuin van een ander is te vinden. Tegen het meisje wiens favoriete woord ‘au’ is (wie zegt me nu wanneer het echt pijn doet?). Tegen het meisje dat vooral als ze haar zin niet krijgt het op een krijsen zet. Dat zich als een gevallen vrouw laat vallen op de grond om haar zinnen maar kracht bij te zetten. Dat zo hard gilt dat de buren om een hoekje kijken en me dan toch vertwijfeld zeggen dat ze ‘wel op hun schommel mag’. Dat wanneer ze geen snoepje mag, ze keihard begint te huilen. Wat ben ik toch een rotmoeder. Ik verwelkom een nieuwe fase waarin een boterham of een bord voor de helft opgegeten wordt en ze dan graag wat meer wilt. Wanneer de tong wordt uitgestoken als ze iets niet lekker vindt. Wanneer er een eigen mening om de hoek komt kijken van heb ik jou daar. Ik verwelkom een meisje met een eigen mening. Een eigen geluid. Een eigen ik.
Ik moet nog een beetje aan deze nieuwe fase wennen, maar oh wat is ze toch ook vreselijk leuk!
Ze is ook zo leuk, spontaan, ondeugend klein meisje. Weet wat ze wil…peuterpuberende Liza ?
Herkenbaar! Ik heb er ook zo een. 😉 En ergens is het ook weer erg schattig, denk ik dan als ze na zo’n dag gevuld met dat soort streken weer in bed ligt…