Het eerste jaar heb ik heel bewust geen contact gehad en/of gezocht met Nederlanders en ik had daar ook eerlijk gezegd geen behoefte aan. Wij zijn geëmigreerd, ik wil dan ook integreren. Ik wil het graag zelf uitzoeken. Ik wil graag mijn eigen contacten opdoen en mijn eigen vrienden maken. Misschien is het iets wat voor mij gewoon belangrijk was (ik rooi het zelf wel) en zou het met contact met andere Nederlanders helemaal niet zo vreselijk zijn als ik misschien wel dacht. Anyway, ik had er geen behoefte aan.
In het begin zijn we best veel Nederlanders tegengekomen. Nederlanders die al lang in Zwitserland wonen, maar verder dan een oppervlakkig gesprek (waar kom je vandaan, waar woon je en waar werk je) is het nooit gekomen. Bewust. In de vakanties stromen de winkelcentra in Oostenrijk vol met Nederlanders. Oh nee! We besloten toen ter plekke niet meer te gaan in de vakantie-tijd. Waarom, geen idee. We voelden ons ongemakkelijk en wilden helemaal niet Nederlands praten alleen maar omdat je Nederlander bent.
Ik ben Nederlander en hoor gelijk bij het clubje Nederlanders
Nee, dat dus niet. Ik ben Nederlander en wil graag me gewoon thuisvoelen in dit land. Ik wil niet bij een clubje horen, alleen maar omdat we dezelfde taal spreken. Ik wil me niet opgedrongen voelen om iets te doen omdat ik tenslotte ook een Nederlander ben. Ik wil genieten van het land, van de landgenoten, van mijn eigen ontwikkeling en daar heb ik geen clubje Nederlanders bij nodig. Toen niet.
Deze fase is nu voorbij!
Morgen ga ik namelijk samen met een aantal andere Nederlandse vrouwen, dames, meiden, moeders (moeders is het goede woord) uiteten! En weet je hoeveel zin ik daarin heb? Toen we een half jaar hier woonden meldde ik me langzaamaan voor wat Nederlanders in Zwitserland Facebookgroepen. Een paar maanden geleden kwamen daar de Moeders in het Buitenlandgroep bij en met een aantal van die moeders hebben we nu afgesproken! Moeders die ik nu al een tijdje via Facebook ken (het lijkt wel een datinggroep) en waar het online mee klikt. Het lijkt me heerlijk om gewoon een avondje in een mooie omgeving (Zurich) met anderen te kunnen kletsen en waarbij ik dus niet steeds over de woorden hoef na te denken. Gewoon weer eventjes vrij-uit Nederlands praten! Leuk, fijn en hopelijk is het eten ook nog eens lekker, want ik weet zeker dat het ook gewoon erg gezellig wordt!
En mijn ‘angst’ voor Nederlanders? Die is weg. Ik kijk er zelfs naar uit om met Koningsdag echt iets Hollands met andere Nederlanders te gaan doen. Ik kijk ernaar uit om soms met de meiden een speeldate te hebben met andere Nederlandse moeders om zo de taal goed te houden. Dus ben jij een Nederlander en woon je in de buurt, ik bijt niet (meer)!
Heel veel plezier met je uitje Zurich. Ik ben kort lid geweest van de Nederlandse club, maar dat was een deceptie. Ik hoor wel hoe het geweest is. Ik zag, dat je een berichtje gestuurd hebt. Het gaat goed.
Ik facetime je zondag, dan is je moeder er ook. Groetjes aan iedereen.
Ik kan me wel voorstellen dat je in eerste instantie afstand houdt omdat je wilt integreren. Mooi dat je je zo nu geïntegreerd voelt dat er ruimte is voor contact met Nederlanders.
Ik hoef ook niet alleen maar Nederlanders om mij heen, maar dat is sowieso ook onmogelijk in Bogotá. Ik vond het in het begin van mijn emigratie wel fijn om wat hulp te krijgen van andere Nederlanders aangezien hier niet alles even goed geregeld is en het fijn is als je bepaalde dingen van tevoren weet. Eigenlijk ken ik nu nog steeds maar 4 of 5 Nederlanders in Bogotá…