9 uur. Ik heb al een uur of anderhalf door Berlijn gelopen en nu zit ik in de metro richting het vliegveld. Ik had nog langer kunnen dwalen door de bijzondere straten van Berlijn. Ik had nog langer willen genieten van de oude tijd die zich heeft verenigd met de tijd van nu. Ik had nog meer contrasten willen zien, ik had nog meer Berlijn willen proeven. Maar het is goed zo.
Ik heb mijn koffer vol heerlijke en goede herinneringen, die het opnemen tegen de feiten van het echte leven. Want de vele zwervers die deze stad rijk is, die overal hun slaapzak, hun hebben en houden, hun tentje, hebben mij geraakt. De stank van de stad was voor mij, na 2,5 jaar zuivere Zwitserse lucht, echt niet te meer harden. De ranzigheid op straat, het aso gedrag van mensen – vanochtend besloot een rolstoeler voor mijn neus op te staan, tegen een boom leunen en even flink zijn blaas te legen: om te kotsen. Ik ben het ontwend!
Gelukkig legt de emotie van de stad en de gezelligheid die ik om me heen had, het af tegen deze negatieve geluiden. Berlijn is een stad die je een keer gezien moet hebben. Met zijn rijke historie, zijn grote culturele schatten, winkels en de out-of-the-box citytours. Het is allemaal even fantastisch!
Nu op naar huis, op naar de schone lucht en naar mijn liefjes die op me wachten. Ik kan niet wachten.
Gaaf, daar wil ik ook een keer heen! Het is natuurlijk altijd fijn om weer thuis te komen.