Als je emigreert heb je daar veelal zelf voor gekozen. Je staat er bewust achter om je man of vrouw achter na te reizen, om samen een avontuur aan te gaan of gewoon om te verhuizen naar een ander land omdat het nou eenmaal zo uitkomt. Je kunt vaak wel zeggen ‘je hebt er zelf voor gekozen’, maar ondertussen zie ik wel dat heimwee in heel veel vormen en maten komt.

Je hebt het niet voor het kiezen als er iets in Nederland gebeurt en je kunt er niet even snel naar toe. Dat doet pijn. Wat als je buitenlandse partner er de brui aangeeft en je het zelf maar in dat andere land moet zien te rooien? Het zijn de lastige dingen bij een emigratie. Gelukkig hebben wij zelf dit soort dingen nog niet meegemaakt, maar het is wel iets waar ik bang voor ben. Hoe ga je ermee om als er echt iets heftigs in Nederland met je familie gebeurt? Hopelijk is dit nog lang niet aan de orde!!

Het gevoel van gemis

Ik ervaar vooral het gevoel van gemis. Het is geen echte heimwee, want heimwee doet pijn. Dat stukje gemis is er vooral met feestdagen als ik al die lieve kindjes van vrienden en kennissen op Facebook aangekleed zie als Sinterklaas of Zwarte Piet. Als ik in de Whatsapp de liefste foto’s krijg van mooi aangeklede vriendjes en vriendinnetjes van Eva voor het kerstdiner. Wat wil ik dan ook zo graag dit soort foto’s hebben en vooral herinneringen hebben voor de kinderen. Een kerstmusical op school. Sushi eten (die sushi heb ik dus echt al 2,5 jaar niet op!!) met vriendinnen. Gewoon eten met de familie bij elkaar. Ergens wil ik ook een onderdeel van deze herinneringen zijn en dat ben je dan niet. En omdat je niet in de buurt woont, zijn de herinneringen die anderen hebben aan jou tot een minimum beperkt strakjes. Dat is gek om je te realiseren.

Tegelijkertijd maken we hier natuurlijk wel nieuwe herinneringen, zijn we een onderdeel van de herinneringen bij anderen hier. We doen hier natuurlijk ook superleuke dingen, in plaats van een kerstdiner had Eva een kerstwandeling. En in plaats van het van het alfabet, leert Eva weven en andere handwerkvaardigheden. En hoewel ik heel blij ben dat we Oud en Nieuw in Nederland vieren, vind ik het ook echt heel raar dat we er hier in de straat dit jaar niet bij zijn, want ook dat is wel erg gezellig.

Het is raar als je vriendinnen hebt die over meerdere landen verspreid wonen. Daarbij is het ook soms heel erg verwarrend, maar je moet er ook maar niet te lang bij stil staan. Ik ben in ieder geval blij dat we in Nederland nu ruimschoots de tijd hebben om bij iedereen even nieuwe herinneringen te maken en oude herinneringen op te halen. Fijne tweede kerstdag!

Show Full Content
Previous Handlettering… Ja nog steeds!
Next Herenkleding via Adam.nl

4 thoughts on “Dat stukje gemis

  1. Fijne kerst Marlieke! Lijkt me heel moeilijk om verder weg te wonen van iedereen. Geniet van de tijd die je samen hebt met je geliefden hier in Nederland.

  2. Zó herkenbaar… ondanks dat mijn ouders nu hier zijn met kerst, mis ik wel mijn broertje en schoonzus. Ze sturen foto’s en filmpjes, maar er bij zijn is iets heel anders. We geven elkaar cadeautjes, via mijn ouders dus, maar dat is niet hetzelfde. Hier is het natuurlijk hartstikke warm met kerst en dat geeft ook een heel ander gevoel dan in Nederland. Al schijnt het daar nu prutweer te zijn… ik ben echt superblij met mijn emigratie, maar soms is het best even moeilijk. Heel fijne kerstdagen voor jou en je familie! x

  3. Heel herkenbaar. Wij vieren alweer 12 jaar kerstmis zonder mijn zus en haar gezin en het zijn juist deze dagen dat ik hun het meeste mis. Gelukkig kunnen we tegenwoordig even skypen met elkaar, maar dat gemis, dat blijft.

Laat hier je reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close
Close