Ik word soms zo doodziek van die mensen die beweren dat kinderen door moeten slapen. Ikzelf slaap nog uit mezelf geen nacht door en dat verwachten we van onze kinderen wel? Kinderen zijn niet allemaal hetzelfde. Sommige kinderen slapen dieper en langer dan andere kinderen. Er zijn kinderen die houden van slapen, die uitslapen tot 8 uur of half negen ‘s ochtends en er zijn kinderen die slapen tot half zes. En dan ook nog twee keer per nacht wakker worden.
Waarom wil je dat kinderen elke nacht doorslapen? Omdat jij als moeder dan lekker slaapt. Want als je kind wakker wordt en zich alleen voelt, dan ben jij als ouder er voor hem of haar om zich geborgen te voelen. Ik herken het ook. Word ik ‘s nachts wakker en is Floris nog tv aan het kijken, dan ben ik ook onrustig. Is de wereld nog hetzelfde als dat ik hem achter heb gelaten toen ik naar bed ging? Ik word ook zeker 1x per nacht wakker, ook als Liza niet tussen ons in ligt. Waarom moeten mijn kinderen dan wel doorslapen?
Natuurlijk is het fijn als ze zichzelf weer in slaap kunnen krijgen. Dat leren ze gaandeweg. Het ene kind is daar wat sneller in dan het andere kind. En de ene moeder heeft daar meer energie voor om dat te bewerkstelligen dat de andere moeder! Ik kan het niet meer ‘s nachts, daar ben ik heel eerlijk in. Ik kan niet meer met koude voeten naast dat bedje zitten. Sussende woorden praten. Liedjes zingen of beer zoeken. En daarna, omdat ik dan toch echt wakker ben, nog een half uur voor me uit liggen te staren.
Dat moeders niet meer kunnen, oh ik snap dat zo. Als jij zo’n kind hebt dat jou zo nodig heeft ‘s nachts, dan sloopt het je. Je functioneert niet meer en iedereen die dan zegt ‘je moet het afbouwen, je moet dit en dat doen.’ Ik zweer het je; ik heb alles geprobeerd (en als je de blogs terugleest, dan zie je hoe lang we hier al mee worstelen) en ben afgehaakt. Ik wil overdag op een goede manier functioneren en als Liza ‘s nachts mij nodig heeft, dan is dat zo. Acceptatie is een groot goed.
Gelukkig roept Liza niet meer ‘s nachts om mij, maar ze klimt zelf tussen ons in. Ze doet dat nu al zo lang dat wij eraan gewend zijn. Er zijn nachten dat ik er niet eens meer wakker van word, er zijn ook nachten dat ze me wakker maakt en zegt dat ik op moet schuiven omdat ze tussen ons in wil liggen.
Op een gegeven moment leert ze wel dat haar eigen kamertje of bed ook geborgenheid geeft. Tot die tijd irriteer ik me aan haar strohaar dat in mijn ogen prikt of die voeten die ze perse in mijn onderbroek wilt proppen. Maar bovenal geniet ik volop van dat kleine meisje dat zo lief is als ze naast me ligt en geniet ik van dat immense gevoel van liefde, zo midden in de nacht. (Sorry Floris!)
Comments