Afgelopen maandag keek ik naar ‘Een huis vol spullen’ op RTL4. Natuurlijk vind ik het leuk om te kijken wat voor een troep het bij anderen is, de ellende van een ander helpt me te herinneren dat ik toch nog niet zo slecht doe. Ik vind dat ik het mag zeggen, want ik heb ook heel vaak een huis vol troep!
Met het verschil dat ik ook wel heel goed afscheid kan nemen van spullen. Ik gooi met veel plezier een maandenlange verzameling van tekeningen en knutselen weg. Kleren die niet meer passen gaan moeiteloos in de zak van Max en prullaria zwaai ik met liefde de deur uit. Het duurt alleen vaak even voordat ik de geest krijg om met een grote schoonmaak te beginnen.
Emotionele waarde vs. praktische zaken
Maar dan nog zijn er dingetjes waarbij ook ik, drie keer moet nadenken of ik het niet moet bewaren. Of ik niet te sentimenteel ben als ik een knuffel bewaar. Of dat ik juist spullen wel moet bewaren omdat een ander erover moet beslissen. Het probleem is dat ik dan weet dat de ander die zooi wel wilt bewaren. Wat dacht je van de administratie van 15 jaar geleden? Ik gooide het moeiteloos weg, maar bedacht me toen ik aan Floris zijn reactie dacht en stopte de administratie weer ergens achter in een kast.
Ter info: Particulieren zijn niet verplicht hun administratieve gegevens (zoals bankafschriften en loonstrookjes) te bewaren. Maar de Belastingdienst mag tot 5 jaar terug belasting navorderen. Daarom is het verstandig om uw administratie in ieder geval 5 jaar te bewaren. Dan heeft u bewijsstukken, als u het niet eens bent met de navordering.) bron
Een beetje spijt hoort erbij
Natuurlijk heb ik ook weleens spijt van dingen die ik heb weggegooid. Zo gooide ik vorige maand zoveel weg, waaronder lekkere kraakknuffels waar de meiden als baby mee gespeeld hebben, maar ook leuke voel-babyboekjes, kleertjes en wat andere babymeuk. Nooit gedacht natuurlijk dat ik die nog een keer nodig zou hebben. Gelukkig heb ik wel mijn Nijntje boxkleed bewaard en nog wat ander speelgoed – wat bedoeld was voor de meiden later. Ook ben ik blij dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om de draagzakken te verkopen. En die kleertjes en knuffels, die koop ik straks gewoon nieuw!
Het grootste voordeel van spullen weggooien is dat je zoveel ruimte terugkrijgt (kan je weer shoppen)! We kennen allemaal Marie Kondo, maar ik ga uit van mijn eigen instelling:
Gewoon weggooien wat je niet meer gebruikt of gaat gebruiken, wat je stoort, waar je niemand een plezier meer mee doet of waar je een ander later niet mee wilt opzadelen.
Weg met de zooi!
Dat betekende dus de afgelopen weken ook dat we de matrassen hebben weggegooid. Want van een huis vol met matrassen voor anderen, daar werd ik niet happy van. Het stoorde me al zo lang, maar met het idee dat mensen die bij ons op bezoek komen dan niet kunnen slapen, gooide ik het niet weg. Nu moest het weg. Ik heb er met drie kinderen straks (drie kinderen, onvoorstelbaar nog steeds!), die allemaal een eigen slaapkamer hebben, geen ruimte meer voor. Punt. De kast van mijn opa en oma nam ook teveel ruimte in en moest helaas het huis uit. Gelukkig vonden we hier een plekje voor in de garage, want we konden het allebei niet over ons hart verkrijgen om deze weg te doen. En zo gaan we de komende maanden nog wel even door, want nu de bovenverdieping klaar is, moeten we de benedenverdieping nog op orde krijgen. En weet je wat: ik heb er zin in!
Comments