De nieuwsjunkie van vroeger is niet meer. Het liefste steek ik mijn kop in het zand. Wat ik niet zie, dat is er niet. Wat ik niet hoor, dat bestaat niet. Oké, een beetje krijg ik er natuurlijk wel van mee, maar bewust heel veel niet.
Ik sta het mezelf niet toe om bang te worden of verdriet te hebben. Mijn kinderen op te laten groeien met een moeder die in angst leeft. Ik scherm mijn kinderen juist af van deze ellende en met hen ook mezelf. Geen televisie aan zoals ik vroeger deed. Geen marathon-uitzendingen met nieuws en steeds hetzelfde nieuws en nog een keer het nieuws dat ik al tien keer voorbij had zien komen. Nee. Ik sluit mezelf het liefste op met nog een aflevering van The Mentalist.
Het moeten stoppen. Ergens moet het stoppen.
Alles wat je aandacht geeft, groeit.
Laten we positieve aandacht geven aan andere dingen die op de wereld gebeuren. Laat onze wereld mooi blijven.
Doe je met me mee?
Hier hetzelfde.. Heb gisteren ook bewust twitter vermeden omdat er teveel hetzelfde voorbij kwam en heb me gericht op m’n dochter..
Helemaal mee eens! Ik doe mee, want ook ik heb mijn portie wel gehad.