Nu heb ik vorige keer verteld van de hond, de eend en de kindjes en Bart en Domaine Malpas en dat ik 40 ga worden. Gek genoeg heb ik niks met ouder worden. Ik vind het gewoon, is nou eenmaal iets waar je je niet tegen kunt verzetten en een van de weinige zekerheden is in dit leven: je wordt ouder.
Om eerlijk te zijn vind ik het ook wel prettig, hoe ouder ik word hoe zekerder. Ik heb net zoals ieder ander mens mijn onzekerheden en die hebben mij nogal eens in de weg gestaan. Die onzekerheden begin ik steeds meer te omarmen ze hebben mij namelijk ook goede dingen gebracht en maken mij tot wie ik ben. Bijvoorbeeld het fantastische feest wat ik afgelopen zaterdag met mijn Franse vriendinnen gaf. Mijn Frans is oke maar nog lang niet zo goed als ik zou willen en tijdens de voorbereidingen van het feest van een half jaar moest ik opeens ook Frans schrijven. En dat wil ik dan graag perfect. Het spreken ook trouwens, perfectie is een leuk streven maar het maakt heel erg onzeker. Afijn terug naar dat praten en schrijven. Mijn Fransen vriendinnen vertelden dat ze in dat half jaar duidelijk hadden gezien dat ik enorme vorderingen maak.
Wat mij op het volgende punt brengt: ik heb geen rijbewijs. Stom want we wonen in the middle of nowhere en het is hier gewoon enorm nodig. Dat niet hebben van dat rijbewijs heeft ook met onzekerheid te maken onzekerheid die faalangst heet. Dat rijden dat vind ik niet eng, maar die theorie die ik eerst moet halen voor ik mag gaan rijden. Het idee om getest te worden op mijn Franse kennis. Maar nu heb ik met mijn vriendinnen en vooral met mijzelf het volgende afgesproken: ik ga mijn rijbewijs halen en wel voor 10 december voor ik daadwerkelijk 40 word. En zij gaan helpen met de theorie! Zo en nu staat het zwart op wit en weten jullie het ook;) Beetje smokkelen is het wel want ik ga een 2 weekse cursus volgen elke dag rijden, maar als je bijna 40 bent dan mag dat.
Nog even terugkomend op het feest. Ik was in Amsterdam altijd de organisator en daar voelde ik mij ook fijn bij: een duidelijke rol. En nu was ik gewoon Boor. Boor die over het eten ging en verder niks. En man wat is dat een verademing gewoon doen wat ik leuk vind. En niet meer te denken dat ik overal moest helpen. Ik heb 3 dagen in de keuken gestaan want 150 man moet toch ook eten. En stiekem vind ik dat
heerlijk. Lekker in mijn eentje koken, er kwam minstens 1 keer per uur iemand zijn hulp aan bieden, maar niks zo lekker als dit alleen doen. Met muziek trouwens ik heb altijd muziek aan staan.
En natuurlijk heb ik nog zat waar ik wel onzeker over ben, maar dat mag.
Ik ben gewoon mens een bijna 40 jarig mens.
coverbeeld: party via shutterstock
Comments