Thuiskomen… wat is mijn thuis?

Het was fijn vorige week om weer in Nederland te zijn. Ondanks dat het heel wat kouder was (en is) dan bij ons in Zwitserland, was het gezellig om een deel van mijn lieve vriendinnen weer te zien en lekker bij te kletsen. Gewoon ongestoord en zonder het zoeken naar de juiste woorden te ouwehoeren. En de draad weer oppakken, alsof ik al niet een paar maanden weg ben geweest. Het was heerlijk om even onder moeders vleugels te vleien. Dat er voor mij en voor mijn kinderen gezorgd werd. Dat mijn vader heerlijke saucijzenbroodjes maakte. Mijn moeder de was deed en mij en de kinderen heerlijk in de watten legde. Mijn broer(tje) zich vermaakte met Eva en met Liza, zo leuk om te zien. Even weer gewoon normaal mijn zussen zien en te zien hoe groot (en vooral wijs) mijn neefjes en nichtje zijn geworden in die 2 maanden. Het zijn deze dingen die het fijn maken om weer naar Nederland te gaan. <3

En toen kwam ik weer thuis. Ja, echt thuis. Thuis waar Floris op ons stond te wachten. Waar de kerstboom stond te pronken, de lampjes me buiten tegemoet schenen. Waar Mello en Gijs mij met zijn tweeën tegelijk plat knuffelden. Thuis zijn we gewoon weer op onszelf. Thuis is gewoon thuis. Ons vertrouwde uitzicht, de bergen, die vol sneeuw liggen. De buren. Onze nieuwe vrienden. Ons eigen ritme. Ons leven. Ons gedoe. Thuiskomen? Dat is waar je na je vakantie of tripje je koffer leegt en gelukkig bent. Ik ben blij dat ik dat hier ben.

Natuurlijk moest ik wel weer wennen aan de taal en dat terwijl ik maar een week weg was! En ik moet aan de andere kant er weer aan wennen om weer een stuk verder van iedereen vandaan te zijn en dus weer dingen mis. Jammer. Gelukkig pak je alles weer snel op en na een volle dag en avond Duits praten kan ik er wel weer tegen!

En wat doe je dan om weer even helemaal te aarden? Nou dit! Hahaha! Ik heb me uiteraard kostelijk vermaakt tijdens deze Samichlaus- (omdat er noten, mandarijnen en chocola op tafel lagen) /weihnachtsabend (omdat er kerstliederen gezongen werden – ik pieste bijna in mijn broek) van de frauenriege. Natuurlijk was de ‘lotto’ (waag het eens om bingo te roepen!) het klapstuk van de avond!