Toen Lieve Liza nog Lieve kleine Liza was. Ahh, de newbornfoto’s van Kelly Brown zijn zo lief

Wat zijn de weken of zelfs maanden hard gegaan. Nog steeds verbaas ik me erover hoe snel Liza zich ontwikkelt en ik vraag me steeds af wanneer dat omslagpunt is gekomen. Op het ene moment lag ze nog als klein ieniemini-moppie tegen me aan en zei ik tegen iedereen ‘Ja, Liza is een echt ieniemini-meisje.’ Ik was er heilig van overtuigd dat ze dat zou blijven. Nou niet dus, met 9 weken was er niks ‘ienimini’s’ meer aan. Liza was gegroeid en flink ook! En nu zijn we weer vier weken verder, vandaag is Liza precies 3 maanden oud, en het verschil tussen toen en nu is alweer zo groot.

Extra bijzonder zijn daarom de foto’s die ik onlangs ontving van de fotoshoot die wij hadden op de workshop van Kelly Brown. Deze Australische fotograaf is, volgens velen, de beste op het gebied van newborn photograpy. Ik was dan ook erg blij dat Liza als klein poppetje van 19 dagen toch werd uitgenodigd om model te zijn. Pasgeboren baby’s slapen veel, maar na  2 weken wordt het al een stuk lastiger om baby’s in bepaalde posities te laten liggen. Het was dan ook maar de vraag of Liza, die eigenlijk te oud was, het goed zou doen. Gewapend met extra veel voeding om haar een goede bodem te geven en een dosis flexibiliteit (mijn pasgeboren moppie moest ik toch uit handen geven), gingen wij (Thomas – broer -, Eva, Liza en ik) op pad. Naar Noordwijk. In een schitterende woning werd de workshop door Kelly gegeven. Liza mocht ik uitkleden en Marry Fermont (toch wel in mijn ogen dé newbornfotograaf van Nederland) gaf haar een flesje. Liza werd daardoor lekker rozig (en kreeg niks van mijn spanning mee). In de workshopruimte stonden 12 fotografen om Kelly heen. In het Engels legde zij uit hoe je met een newborn omgaat. Ze had het bijvoorbeeld superwarm, maar voor blote baby’s lekker behaaglijk, gemaakt. Er stond een static noise machine aan, een ruis waar kindjes rustig van worden en ze had een hele hoop attributen bij zich waarmee ze een baby kon aankleden of waar ze een baby in kon wikkelen.
Liza en Eva gingen als eerste samen op de foto. Eva was gelukkig gezellig en we waren dan ook heel benieuwd of ze zich al een model zou gedragen. Liza werd aangekleed en Eva werd gepositioneerd. Daarna werd Liza in haar armen gelegd en maakte Kelly de eerste foto. Dat dit ook de enige zou zijn wisten we 5 seconden later. De spanning werd Eva teveel en de tranen stonden  in haar ogen.  Toen de workshoppers ook nog eens met zijn allen boven haar stonden, was het genoeg. Dikke snikken vulden de zaal. Arm meisje. Dan maar geen foto’s met zijn tweeën, dit is het niet waard.

Liza sliep ondertussen lekker door en werd anders neergelegd waardoor er weer een nieuwe pose was om te fotograferen. De camera’s werden ingesteld en daar werd mijn moppie als model gefotografeerd. Oke, ik moet echt eerlijk zeggen dat Liza niet de allermooiste baby was. Inmiddels vind ik haar echt prachtig hoor. Maar met een flinke ooievaarsbeet op haar oogje, nog een verkrampt gezichtje en natuurlijk het paterkapseltje, durf ik eerlijk toe te geven dat er knappere baby’s rondlopen. Wat ik dan gelukkig wel weer weet, is dat mijn kindjes heel mooi opdrogen!! (Lekker puh!) Zelf had ik ook mijn camera meegenomen en probeerde een foto van Liza te maken. Wetende dat Kelly haar sausje eroverheen zou gooien, deed ik eigenlijk niet echt mijn best. Ik zou immers betere foto’s krijgen! Eva was ondertussen lekker in een andere ruimte aan het spelen en kwam af en toe eens kijken hoe haar zusje het deed, maar zelf op de foto? No way!

Na weer een warm flesje, dit keer van Kelly, en rustgevend geschommel was het tijd voor de volgende pose. Op d’r buik in een soort van mandje. Deze pose vond ik zelf iets leuker, de wraps waren ook wat meer mijn stijl. Niet zo engelachtig 🙂 Thomas mocht deze keer helpen met het reflectiescherm. Kelly maakt geen gebruik van flitsers alleen van natuurlijk licht en dat is natuurlijk ook veel mooier. Met een reflectiescherm kom je dan ook heel eind. Daarbij denk ik dat Liza een flitser niet fijn had gevonden.

Daarna was de laatste pose aan de beurt, ik mocht op de foto! Daar had ik niet echt op gerekend, maar wel heel leuk! Wat duurde het lang voordat Liza in een goede positie zat. Dan zaten haar benen niet goed, dan viel haar hoofdje weer weg, dan zat mijn haar voor mijn oog en ga zo maar door. En uiteindelijk een kramp dat ik had in mijn armen. Na de foto’s die Kelly had genomen, moest ik al die andere fotografen ook nog hun gang laten gaan. De tip; ruik even aan je kindje en er komt een gelukzalige lach tevoorschijn! 

Bovenstaande foto’s werden door mijn camera gemaakt. Marry, Thomas en ik konden zo een leuke behind-the-scenes maken. Waar het echter om gaat zijn de foto’s die ik na 6 weken van Kelly ontving! Ik was zo benieuwd en mijn wachten werd beloond: het zijn echt plaatjes geworden! Liza is zo’n poppetje en zelfs de traan van Eva zie je opwellen in haar oogjes. Die foto op de buik (zwart-wit versie) is echt mijn favoriet. En ik ben zelf nog nooit zo strak geweest. 🙂 Vriendinnetje Kim vond dat ik maar vaker lippenstift op moest doen (je kan veel met photoshop). Overigens heb ik de foto’s soms even ingezoomd, zodat je ook de details goed kan zien.

De foto’s