Wanneer tweetaligheid toch niet zo vanzelfsprekend is

Liza gaat nu al twee weken naar de kleuterschool. Ze is natuurlijk al een tijdje vier (ze is in maart jarig), maar in Zwitserland gaan de kinderen normaal in het schooljaar dat ze vijf worden naar de kleuterschool, de Kindergarten ofwel bij ons de Kindi. Na twee weken kan ik vol overgave zeggen dat mijn vertrouwen in haar helemaal terecht was en ze het supergoed doet. Al heeft ze natuurlijk wel haar eigen uitdagingen, zoals de tweetaligheid.

De taal

Liza is op taalgebied nog niet zover als haar leeftijdsgenootjes en klasgenootjes. Ze spreekt de Duitse taal nog niet zo goed, er schieten nog heel veel Nederlandse woorden doorheen en haar uitspraak is ook niet best. Niet in het Duits, maar ook niet in het Nederlands. Al merken anderen dat ze veel beter te verstaan is dan een paar maanden geleden!

Door deze taalbarrière heeft ze het een tijdje toch wel moeilijk gehad met spelen. Ze voelde zich fijner bij jongere kinderen die ook niet perfect konden praten. Ook klasgenootjes vinden het moeilijker dat ze haar niet helemaal kunnen verstaan. Gelukkig laat Liza zich daardoor niet tegenhouden en zoekt ze kinderen op en doet haar stinkende best om zich op de best mogelijke manier aansluiting te zoeken.

DaZ | Deutsch als Zweitsprache

Op school krijgt ze twee keer in de week een uur Duitse les in de vorm van DaZ, Deutsch als Zweitsprache. Er is een juf twee ochtenden in de week aangesteld om de jongste kinderen verder te helpen met het Duits als Duits niet de moedertaal is. Eva ging in haar tweede kleuterjaar naar deze juf en de laatste jaren hebben we dan ook veel contact met haar gehad, ook over Liza. Want ja, het kan allemaal wel zo leuk zijn die tweetaligheid, maar als het niet lukt bij een kind dan is het wel lastig. Deze juf wist dus van haar problemen en heeft gelijk bij school aangegeven dat Liza het beste in het eerste jaar 2 uur les kan krijgen. Twee uur waar ik dus niks voor betaal, maar waar ik extreem dankbaar voor ben.

Liza is nog maar een kleuter en ik vroeg de juf afgelopen week dan ook hoe zwaar een uur luisteren en meedoen in een andere taal is voor zo’n jong kind. Ik kan me voorstellen dat er zoveel op haar af komt. De juf vertelde me dat ze voornamelijk spelletjes spelen en omdat Liza gelukkig in andere dingen best ver is, kan ze zich volledig concentreren op datgene wat ze nog niet zo goed kan; de taal. In eerste instantie zorgt de juf ervoor dat Liza zich in alledaagse situaties verstaanbaar kan maken. Dus als iemand vraagt hoe ze heet, dat ze niet alleen haar naam zegt, maar dan ook echt reageert met ‘Ich heisse Liza’. 

Na twee weken al zo’n verschil

Ik ben heel blij dat Liza zelfstandig is, al heel veel kan en open en vrolijk de wereld inkijkt. Het maakt het voor mij een stuk makkelijk om haar los te laten. Ze weet dondersgoed wat er van haar verwacht wordt. Daarbij kan ze zich lang concentreren. Ze heeft het als kleuter iets makkelijker dan haar leeftijdsgenootjes op sommige vlakken, maar daarom kan ze zich de komende jaren volledig op de taal en aansluiting concentreren. En dat lukt! Ze heeft zich sinds de zomervakantie zo opengesteld. Ze is niet bang om te communiceren met anderen. Ze kletst ineens met iedereen een slag in de rondte. Het is voor mij een feest om te zien dat ze naar iedereen die haar vraagt hoe het in de Kindi is, met een schitterend Zwitsers accent reageert: “Guet!” 

Natuurlijk wist ik wel dat het haar ging lukken. Misschien is ze niet zo snel als Eva op taalgebied, maar met haar doorzettingsvermogen gaat Liza nog voor verrassingen zorgen!