2019 zit er bijna op en ik kijk uit naar 2020, wat in alle opzichten een heel ander jaar gaat worden dan 2019. Ik hoop alleen dat wat ik het afgelopen jaar en de laatste jaren zo voor elkaar gebokst heb, niet naar de achtergrond verdwijnt met de baby. Natuurlijk ben ik daar zelf bij, maar iedereen weet dat een nieuwe baby je hele leven weer door elkaar schudt.
Een terugblik op 2019
Ik ben al een tijdje bezig met een terugblik op 2019, maar ik denk dat dit jaar me het meeste bijblijft door de onverwachte zwangerschap. Hoewel daarvoor fantastische dingen zijn gebeurd. Ik heb genoten van leuke feestjes, gezellige dingen met vriendinnen ondernomen, we hebben heerlijke vakanties gevierd en ik mocht schitterende foto’s maken van diverse families. Ik kan alleen niet anders zeggen dat dit jaar echt voornamelijk gedomineerd wordt door het nieuws van bijna 4 maanden geleden.
Het is het jaar waarin ik nogmaals heb beseft dat wij als stel, maar ook als familie flexibel zijn en iedere verrassing of onverwachte omstandigheid heel snel tot iets positiefs kunnen omzetten. Ik heb geleerd hoe goed de gezondheidszorg in Zwitserland is wat betreft zwangerschap, maar het is zeker ook het jaar gebleken van het vangnet dat ik hier de afgelopen jaren heb opgebouwd. Ik ben zo blij met de mensen om me heen en ook al zie of spreek ik ze niet dagelijks, ik weet dat ik op iedereen – stuk voor stuk – kan rekenen.
De tijd is rijp
We hebben een derde kindje nooit uitgesloten, maar zonder familie in een vreemd land – waarbij je de taal niet zo machtig bent, is het krijgen van een kindje toch wel een extra uitdaging. Daarbij was het ook wel ok zo. Met Eva en Liza was het goed, de meiden zijn gelukkig en gezond. We kregen het zelf de afgelopen jaren ook financieel steeds wat makkelijker. We konden de meiden en onszelf geven waar zij en wij als gezin om vroegen. Samen met mijn buurvrouw slaakte ik regelmatig een zucht van verlichting als we een baby hoorde huilen of een peuter met driftbui zagen. “Die fases hadden we gehad”
En toch zijn er de afgelopen jaren weleens momenten geweest waarbij ik dan echt heb gedacht of er geen drie kinderen hadden moeten zijn. Zo hebben we gek genoeg 5 speciale ornamenten in de kerstboom, dat voelde altijd een beetje raar – als een gemis van een kind – en zo zijn er steeds wel van die dingen geweest.
Tel daarbij op dat we na 5 jaar Zwitserland dus nu wel een vangnet hebben, de taal goed spreken en we ons thuis voelen en thuis zijn in dit land. Ik kan daarom niet anders dan 2019 afsluiten met de gedachte dat deze zwangerschap gewoon in het plan van mijn leven hoort en dat het gewoon zo had moeten zijn. Op naar 2020!
De hoogtepunten van 2019
Comments