Ik en eten. Wij zijn de perfecte match. Helaas werkt mijn lichaam daar dan weer niet aan mee. Als ik kook proef ik alles, wat ook moet als je recepten ontwikkelt. Inmiddels verdien ik deels mijn geld met eten en eten staat voor alles wat ik ben. Nou ja, bijna alles.
In de zomer beweeg ik heel veel, gite in en gite uit. Keuken in, keuken uit. Zwembad etc etc. Ons terrein is groot en als ik zie hoeveel kilometer per dag ik afleg is dat behoorlijk wat.
Maar in de winter en zeker afgelopen winter is dat anders. Na het seizoen moeten wij bijkomen. En dan ga ik in de “relax” stand. Dat betekent niet alleen te weinig bewegen. Het betekent vooral Tony Chocolony. Ik had namelijk heel veel heerlijke chocoladerepen gekregen. En dan begint het met 2 kleine stukjes. Voor ik het weet zijn we een paar weken verder en stop ik rustig een halve reep in mijn mond.
Na een aantal maanden de weegschaal compleet te hebben genegeerd en hij mij ook besloot ik mijn oude vriend weer eens wat aandacht te geven. Die gaf hij mij ook: hele negatieve. Shit, ik heb mij echt te veel laten gaan, en stoppen met roken daarbij. Nee dat was nou niet echt meer een fijn gewicht.
Ik ben opgehouden met diëten. Ik hou het niet vol dat is 1. Maar het allerbelangrijkst ik heb hier een klein meisje rondlopen. En ik ben er heilig van overtuigd als ik op dieet ga en zeg, Mamma is te dik dat dat niet het beste voorbeeld is. Ik eet alleen geen koekjes meer mee als ze thuiskomt uit school. En de chocolade laat ik ook staan. Ben ik buitenshuis dan neem ik bij vrienden heus een stukje taart maar dan een klein stukje ipv een hele punt. Daarnaast ben ik dus weer gaan bewegen: hardlopen, nou ja lopen..
Ik zal heus nooit een super slanke den worden. Maar mensen zullen zich niet hoeven af te vragen van de zomer; “He, wie is dat michelin-mannetje wat praat als Boor.”
Afbeelding: afvallen via Shutterstock
Comments