Nooit gedacht dat ik online over mijn borsten zou schrijven. Nooit. Ik was namelijk altijd gezegend met gewone borsten. Niet te groot, niet te klein. Gewoon een normale C cup. Ach ja, een beetje breder dan normaal, maar dat was gewoon de vorm. Beha’s kopen was nooit een probleem. Ik heb jarenlang dezelfde beha’s bij de Hema gekocht.
Ook tijdens mijn eerdere zwangerschappen waren mijn borsten, gewoon mijn borsten. Ik merkte al vroeg aan mijn borsten dat er iets in mijn lichaam veranderde en die beide keren bleek ik zwanger te zijn. Na de bevalling van Eva kreeg ik wel een dag Pamela Anderson-borsten, maar dat was gelukkig maar een dag of wat. Bij Liza waren mijn borsten, nog steeds mijn borsten.
Mijn borsten zijn niet meer mijn borsten
Je raadt het misschien al. Mijn borsten zijn niet meer mijn borsten. Ook deze keer veranderde aan het begin van de zwangerschap iets aan mijn borsten. Maar waar ik de vorige keren inwendig een verandering bemerkte, was het deze keer vooral aan de buitenkant waar mijn borsten veranderen. Het leek wel of mijn spieren overbelast waren en toen ik daarna weer ziek werd en mijn vitamine D waarde heel laag was en ik googelde, leek het op een reactie van mijn lichaam op de lage vitamine D.
Eerlijk is eerlijk. Ik had natuurlijk naar een arts moeten gaan, maar ergens voelde het niet zo heel erg verontrustend omdat het gevoel in /aan beide borsten waren. Ik had het gevoel dat als ik weer gezond zou zijn, mijn borsten ook vast wel mee zouden werken. Uiteindelijk begonnen mijn borsten te groeien of misschien had ik die spierpijnen wel omdat ze groeiden en dacht ik zelfs op een gegeven moment dat ik in de overgang aan het raken was. Ik was er uiteindelijk toch wel veel mee bezig, ik voelde het natuurlijk ook met iedere beweging. De kinderen knuffelen was ook niet zo eenvoudig. Na de zomervakantie zou ik naar de dokter gaan om me eens goed te laten onderzoeken… 😉
Het liep allemaal anders, dat hebben we allemaal kunnen lezen. De verandering van mijn borsten bleek inderdaad alles te maken te hebben met een veranderende hormoonhuishouding. Alleen niet op de manier die ik dacht! Ik heb wel geleerd dat borsten dus niet iedere zwangerschap op dezelfde manier veranderen. Overigens hebben mijn oerdegelijke HEMA beha’s het niet overleefd. De ene na de andere ging kapot en is nu zonder beugel of is compleet beugelloos. Dat wordt shoppen als de baby er is!
Overigens heb ik uiteindelijk toen ik toch bij de gynaecoloog was, een goede check van mijn borsten gevraagd, want die pijnlijke borsten zaten me toch niet lekker. De arts heeft ze goed gecheckt en voelde niks verontrustends. Ze raadde me aan om sportbeha’s of topjes te dragen. Die topjes bleken de oplossing voor de pijn. Het is alleen geen gezicht, mijn borsten lijken inmiddels meer op van die waterballonnen. De vorm is er helemaal uit!
Ik vind het toch wel heel bijzonder hoe mijn borsten, ineens mijn borsten niet meer zijn. Maar mag ik dan misschien wel hopen dat na deze zwangerschap, mijn borsten terug op hun plek komen in hun eigen bekende vorm en grootte? Ik vertel het jullie volgend jaar!
Comments