De laatste keer knuffelen met je beste vriendin , de laatste keer spelen in de speeltuin met je lieve vrienden, de laatste keer naar Blijdorp, de laatste keer dat je hebt gegeten in dit huis, de laatste keer dat je met je zus bent wakker geworden in dit huis, de laatste keer dat je dit huis ziet.
‘Tot in Zwitserland papa.”
De laatste keer dat je je vader ziet. De volgende keer staat hij je op te wachten op het vliegveld van ons nieuwe land.
Ons nieuwe huis, ons nieuwe leven. Daar waar we allemaal eerste keren gaan beleven. De eerste nacht in ons nieuwe huis, de eerste ochtend in het huis, de eerste keer buitenspelen. Maar we gaan ook voor de eerste keer onze nieuwe buren ontmoeten en ik moet van jou cakejes of taart bakken zodat jij langs de deuren kunt gaan om je voor te stellen. “Ich bin Eva.” Wat heb je daar goed op geoefend.
Je hebt het al helemaal bedacht en je vindt het superspannend. Ik vertel keer op keer dat ik supertrots op je ben, dat jij gewoon gaat verhuizen naar een ander land en dat dat best wel heel stoer is. Soms is daar dan het besef dat je je vriendjes niet meer zo vaak gaat zien en dan ben je verdrietig. Het is natuurlijk ook best onwerkelijk. Op het huis staan letters dat het in de verkoop staat. “Maar dan kan Percy nooit meer bij ons huis komen?” Gelukkig kunnen wij nog naar Percy’s huis gaan – ooit. Gek hè.
En dan is vanavond mijn laatste nachtje in dit huis. Ik vind het gek, niet erg. Ik ben een beetje weemoedig. Het was een mooie tijd hier, in huis maar zeker ook in dit dorp. Waar we de eerste jaren niemand kenden, is het nu compleet anders. Kinderen die overal en nergens spelen. Een bezoekje aan de supermarkt duurt soms wel uren door al het geouwehoer. Het is als een warm bad. Een warm bad dat we gaan verruilen voor een koude berg! Zie je het voor je? We gaan weer helemaal opnieuw beginnen. Vanavond gaan de spullen richting Zwitserland. Zondag volg ik met de meiden met het vliegtuig.
Ik blijf bloggen, maar het zal vast even wat minder zijn. Uiteraard moet het internet moet nog geregeld worden (elke dag naar de McDonalds is ook zo wat) en wil ik me volledig kunnen concentreren op de meiden en ons nieuwe huis. Maar, ik verwacht wel regelmatig een update te geven hoor. Ik kan toch niet zonder mijn blog.
Heel herkenbaar, alleen ging ik maar 100km verder. Maar toch: alles de laatste keer, het was zo gek! Ik hoop dat jullie lekker gaan genieten daar op jullie berg en dat je snel je eigen thuis kunt creëren! Ik kijk uit naar je updates! Goeie reis!
oooooh ik word een beetje verdrietig van de beschrijving van de laatste keren…. Het avontuur begint nu en het is echt zo ver! Wauw… Succes en tot schrijfs! xxx
Ontzettend spannend, maar ook een beetje verdrietig. Ik wens jullie ontzettend veel geluk in het mooie Zwitserland. En ik kijk uit naar je blogs (wanneer je daar aan toe bent). Goede reis!
Ik heb gewoon tranen! Gelukkig staat er heel veel mooie nieuwe eerste keren op jullie te wachten. Onwijs veel liefde, plezier en geluk in Zwitserland! Gelukkig is er internet en zijn we allemaal toch weer heel dichtbij. Dikke kus!
Lees dit met tranen in mijn ogen. Wat een stoer meisje heb je toch en wat stoer dat jullie dit doen ! Het gaat vast komen met jullie daar. Daar ben ik van overtuigd. Geniet ervan !!
Wat een spannende tijd. Veel succes en plezier in het mooie Zwitserland. Ik blijf je blog volgen. Ben benieuwd naar al jullie belevenissen!
Ah, het is zo ver! Ik wens je heel veel geluk in je nieuwe land!
Wat spannend, jullie grote avontuur! Goede reis met de meiden en veel geluk in jullie nieuwe hoofdstuk!
Heel veel succes!!
Ooh foto met het versje!! Lijkt mij moeilijk afscheid te nemen maar inderdaad ook weer heel veel nieuwe dromen.