En toen was daar een weekoverzicht mét baby (eigenlijk alleen maar baby)! Op zaterdag hadden we geen idee dat de zondag zo anders zou verlopen. Zaterdagavond reden we nog met een mooie zonsondergang naar de McDonalds, waar we gezellig aten. Die avond maakte ik onbewust nog mijn laatste buikfoto, niet wetend dat ik de halve nacht wakker zou liggen van de kramp.
Zondagnacht kreeg ik dus kramp, lichte voorweeën, of hoe het dan ook heet. Ik besloot dat ik iedereen zou laten slapen totdat het door zou zetten. Vanaf zes uur had ik het idee dat echt ging beginnen. Ik smste vriendin Kim, zorgde dat Floris de hond uit ging laten, belde de verloskundige en kleedde Eva aan. Rond 7:15 kwam dat allemaal bij elkaar, maakte Kim nog een echte laatste buikfoto en werden door de verloskundige mijn vliezen gebroken. We waren van start!
2,5 uur later perste ik Liza eruit. Een meisje waar we toen nog niet eens een naam voor hadden! De ooit verzonnen namen, waren het niet geworden. Van de geboorte bekomen, liep Floris door m’n namenlijst en vond Lisa een mooie naam, alleen dan met een Z. Ik hoefde daar niet lang over na te denken, dit klopte!! Liza van den Hoeven.
Die middag waren we alweer thuis, maakten we kennis met onze kraamhulp, kon Eva haar zusje ontmoeten en kwamen savonds mijn ouders, broer en zus langs. Wat een dag!
Maandag konden we dan een beetje bijkomen. Hoewel ik wel gelijk fit was, merk je toch wel dat ook zo’n korte bevalling wel wat met je doet. Tijd om in bed te liggen had ik echter niet. Floris kon Liza namelijk niet alleen aangeven. Hij had haar niet erkend, een lang verhaaal gebaseerd op verkeerde veronderstellingen, maar nu moest ik dus mee. Ik kan je zeggen dat dat, 1 dag na je bevalling geen aanrader is. Liza werd alsnog erkend, maar mijn uurtje rust was weer verdwenen…
Dinsdagochtend kwam kraamhulp Sanne al vroeg. Eva ging naar school en de lange vingers met muisjes moesten gemaakt worden. Dat is pas een heerlijk ontbijt! Zus Mijke kwam ‘s ochtends ook haar kersverse nichtje bewonderen. Gezellig. Verder stond de dinsdag vooral in het teken van de borstvoeding op gang helpen. Liza raakt nogal snel gefrustreerd en schiet alle kanten op behalve de goede.
Woensdag bleek dat Liza teveel was afgevallen. We moesten haar op een andere manier gaan voeden. Daar hing ik dan, ’s ochtends aan het kolfapparaat. Ondertussen stond Kim op de stoep en eenmaal klaar met kolven kwam Caroline ook nog even koekeloeren naar het nieuwe zusje. Allebei namen ze toch veel kleertjes mee, niet normaal meer! Nadat iedereen weer weg was, kwam de verloskundige op visite. Wat een lieverd is dat toch en ja, daar waren de eerste en gelukkig ook enige kraamtranen.
Die middag kwamen mijn ouders Eva ophalen en kon ik me (stiekem) verheugen op een paar daagjes rust. Eva is trouwens echt de leukste zus die je maar kunt wensen. Ze is zo lief voor Liza, wil haar steeds op schoot en is enorm enthousiast als ze haar ogen open heeft. Wat kan je nog meer wensen. Neemt natuurlijk niet weg dat echt even rust lang niet zo verkeerd is!
Donderdag was dan ook echt mijn dag. Ik heb lekkrer rondgekeuteld met Liza, fotos gemaakt van het mopje, nog even van het zonnetje genoten in de tuin. De adressen van de meeste geboortekaartjes geschreven en nog meer genoten. Ook kregen we van de kraamzorg een superwild dekentje voor Liza.
Op vrijdag bleek dat mijn gekolfde melk prima voldoet voor Liza en ze was weer goed aangekomen. Marianne kwam met Elin op bezoek en had mijn moeder met Eva meegenomen. We hingen eindelijk een vlag op bij de deur, zodat de mensen uit de straat nu ook weten dat er een baby is geboren (iets met geen tijd en prioriteiten stellen). Ook kon Floris de geboortekaartjes met het juiste formaat ophalen. Joepie! Morgen zullen dus de meeste kaartjes aankomen en morgen is Liza ook alweer zeven dagen oud. Time flies!!
Raar he dat je er zo naar uit kijkt en het dan opeens toch wat onverwachts komt. Gefeliciteerd met jullie dochter en geniet lekker met zijn viertjes!